çok kitap okumanın da kötü tarafları var. her kitabı beğenmez oluyorsunuz. hatta çoğunu. yarım bıraktığım, beklediğimi bulamadığım onlarca kitap. neyse güzel kitaplardan söz edeceğim gene. belki de kitapları insan yerine koymaya başladım, bilmiyorum.peride celal’in mektup’unu bitirdim. birbirinden güzel dört öykü var bu kitapta. incelikle işlenmiş, usta işi öyküler hepsi. edebi açıdan, kurgu açısından, teknik olarak çok iyiler..kitaptaki öykülerden birkaç cümle alıntılamak istiyorum:”bir yaşa geldiler mi çocuklar alır başlarını giderler. evler boşalır, geride kalanlar kocarlar ve yalnız kalırlar…bizim yapacağımız, kendi kanatlarıyla uçuncaya kadar onlara yardım etmek, el vermek”sayfa 91, mektup, peride celal, can yayınları, öykü”annelerimizi öldükten sonra sevmeye başlıyoruz”sayfa 113, mektup, peride celal, can yayınları, öyküdaha bunlar gibi nice dokunaklı, güzel, çok doğru cümleler var kitapta..öykü okumayı seviyorsanız, kaçırmamanız gerek..iyi ki can yayınları gibi öykü türüne sahip çıkan bir yayınevimiz var..
yorumlar
kaç gündür durduk yere aklıma gelip duruyor yazının başlığı.. doğru mu değil mi diye..
kaçan balık büyük oılur misali elimizdekilerin değerini hep sonradan anlıyoruz.
yarın ölecekmişiz gibi yaşasak öyle olmaz aslında
insan bunu bilse de, öyle davranamıyor, hep küçük hesaplar peşinde..
evet haklısın
geçenlerde sol kulağıma birşey oldu, mesela o zaman anca farkına vardım sağlam işitebilmek ne denli mükemmel bir durum..sağlık sağlık ve sağlık…