Bu adamlar bilmez mi ki ağaç budamak gibidir bu iş.Büyük dalları kesersin sonra ardından daha gür yenileri çıkar,başka kollar verir ağaç..Bugün Ankara’da Atatürk Bulvarı’nda 23 Nisan için gelen ülke çocuklarının geçişi vardı.Durdum biraz izledim.Çok hoşuma gitti.Gördüklerim sanki bir film karesinden beynime akıyor gibiydi.Öyle ilginç bir ayrıntı yakaladım ki ülke çocuklarının kaderleri,yaşadıkları resmen suratlarından akıyordu.Filistin’den, Irak’tan gelen çocuklar sessizdi,utangaç ve hafif korkak bakışlar atıyorlardı etrafa ağızlarında yarım bir gülümseme.Bir an onlar geçerken deliler gibi alkış tutturduğumu farkettim.Sonra hemen uzaklaştım ordan,çok kötü hissettim kendimi.Haberi okuyunca o yüzler aklıma geldi birden.
İspanya bile ağzının payını alıp ayağını denk tutmayı öğrenmişken,dünyanın dengesinin kum saati gibi olduğunu anlamayan bu zevzekler azalan tarafta kendilerinin kaldığını da göremeyecek kadar aptallar maalesef.”Ooooorda bir savaş var uzakta ,o savaş bizim savaşımız değildirr..” isimli şarkıyı söylemek isterdim ama uzağında olmadığımız da aşikar.
valla ne milliyetçiyim, ne de dinciama son günlerde yahudilere değil deisrail hükümetine yeterince sinir oldugum kesin.
bugun olanlar bence körfez savaşından sonra başladı … apo’nun türkiyeye teslim edillmesi bile aynı senaryonun parçasıydı …
ne oluyor ? ne olacak , yeni ortadoğu oluyor … silahla, zorla demokrasi … trajikomik …
KDP lideri Barzani’nin babasının bir hikayesi var. Kürt meselesi için yıllarca diplomatik yollar falan deneyip uğraşıyor “baba barzani”… en sonunda “müttefik”im dedikleri hükümetler “baba barzani”yi satıyorlar
“baba barzani” ölüm döşeğinde şunu söylüyor :
“anladım ki, bir varil petrol, bin ton adaletten daha değerliymiş”
Web sitemizde size en iyi deneyimi sunabilmemiz için çerezleri kullanıyoruz. Bu siteyi kullanmaya devam ederseniz, bunu kabul ettiğinizi varsayarız.Tamam
yorumlar
devamını hatırlayan varsa yazsın.
Bu adamlar bilmez mi ki ağaç budamak gibidir bu iş.Büyük dalları kesersin sonra ardından daha gür yenileri çıkar,başka kollar verir ağaç..Bugün Ankara’da Atatürk Bulvarı’nda 23 Nisan için gelen ülke çocuklarının geçişi vardı.Durdum biraz izledim.Çok hoşuma gitti.Gördüklerim sanki bir film karesinden beynime akıyor gibiydi.Öyle ilginç bir ayrıntı yakaladım ki ülke çocuklarının kaderleri,yaşadıkları resmen suratlarından akıyordu.Filistin’den, Irak’tan gelen çocuklar sessizdi,utangaç ve hafif korkak bakışlar atıyorlardı etrafa ağızlarında yarım bir gülümseme.Bir an onlar geçerken deliler gibi alkış tutturduğumu farkettim.Sonra hemen uzaklaştım ordan,çok kötü hissettim kendimi.Haberi okuyunca o yüzler aklıma geldi birden.
İspanya bile ağzının payını alıp ayağını denk tutmayı öğrenmişken,dünyanın dengesinin kum saati gibi olduğunu anlamayan bu zevzekler azalan tarafta kendilerinin kaldığını da göremeyecek kadar aptallar maalesef.”Ooooorda bir savaş var uzakta ,o savaş bizim savaşımız değildirr..” isimli şarkıyı söylemek isterdim ama uzağında olmadığımız da aşikar.
Dunyayi kana bulayacaklar.
valla ne milliyetçiyim, ne de dinciama son günlerde yahudilere değil deisrail hükümetine yeterince sinir oldugum kesin.
bugun olanlar bence körfez savaşından sonra başladı … apo’nun türkiyeye teslim edillmesi bile aynı senaryonun parçasıydı …
ne oluyor ?
ne olacak , yeni ortadoğu oluyor … silahla, zorla demokrasi … trajikomik …
KDP lideri Barzani’nin babasının bir hikayesi var.
Kürt meselesi için yıllarca diplomatik yollar falan deneyip uğraşıyor “baba barzani”… en sonunda “müttefik”im dedikleri hükümetler “baba barzani”yi satıyorlar
“baba barzani” ölüm döşeğinde şunu söylüyor :
“anladım ki, bir varil petrol, bin ton adaletten daha değerliymiş”
http://www.siir.gen.tr/siir/nazim_hikmet/zafere_dair.htm adresinde de görebileceğiniz gibidir tamamı.. 41 sonbahar’ında zafere dair yazdıkları nâzım hikmet ran’ın..