bildirgec.org

bugün terkedilişimin 3. yaşını kutluyorum. “set the controls for the heart of the sun” ve “echoes” ardarda gecemin içinde umutsuzluğu iyice derinleştirirlerken “the great gig in the sky”daki fısıltıyla gene geriliyorum. hayatım hâlâ ve hiç yoluna girmiyor o cümleler kurulduğundan beri…

– ilişki başlarken sebebini sormuyordun şimdi niye soruyorsun ayrılığın sebebini? – bak, ben sana âşık oldum, nedensiz aşk’a inandım. sen de beni seviyorsun biliyorum bu yüzden başladı; şimdi neden gidiyorsun, sevmiyor musun artık? …sessizlik… – sevmiyor musun? – dünya bir yana sen bir yana … seni deli seviyorum. – o zaman neden? – kapatmam lâzım …ağlamalar… kapatıyorum. bir daha konuşmayacağız.

okumak lâzım 🙂 aslında bunu daha çok..

gene sıradan gene içimdekilerle başedemediğim saçmasapan bi gecenin orta yerindeyim. sonbahar geldi ve gazetenin teki depresyon mevsimi diyor biricik günlerime… sanırım hayat eskiden yüzyıllar geçtikçe insan için daha da zor bir hal alırken içinde bulunduğumuz zamanda bunun için yıllar yeterli oluyor. depresyonu sonbaharın hüznüne bağlayan zihniyetin içine sıçayım ben! doğadan uzaklaştıkça ve ona olur olmaz suçlar attıkça ne kadar ömrü kalır insanlığın sahte saltanatının bilemiyorum.. sararan yaprakları sevmeyen üstüne üstlük bir de söven bir toplumda yaşıyor olmak canımı boğuyor.. bir de sanki ilkbaharın kıymetini biliyorlarmış gibi güze ihanet etmiyorlar mı…! çoğu zaman kendimi dışarıda hissediyorum. hatta kendimin bile dışında. ruhum sanki hep dolaşan bir… nefes? . . bilemiyorum.