bildirgec.org

Bizi çok özel kılan ince hastalık veremden bahsetmiştik.

Herkese göre farklılık seyreder bu verem, iyileşmek için bala,süte, bıldırcın yumurtasına dayanan, eşi yada ailesi tarafından üzülmüşse sigara çay eşliginde iyice hayata küsen, veremle ilgili şiirleri sabahtan akşama kadar okuyan vs. Yani herkese ayrı bir ruh hali verir bazen hastalıklar.

Sürekli tahlil için balgam isteyen doktorlara balgam çıkaramayan hastaların çeşitli taktikleri vardı çünkü vermek zorundaydık, veremeyenden tahlil için mide suyu alınırdı. Kimisi sabah sabah koşu yapar, kimisi samsun sigarası tüttürür, kimiside egzersiz yapardı. Sabah 5 te ordan oraya telaşlı koşturan hasta gördünüzmü anlardınız ki 1 saate kadar balgam çıkarmak için ellerinden geleni yapan zavallılar yani biz yine işbaşındaydık.

İnsan hayatının belli döneminde mutlaka bir hastalık geçiriyor yada geçiren birinin varlığına şahit oluyor.

1997 yılında tanıştım tüberkülozla 3 kere tekrar etti 2001 yılında tamamen kurtuldum çok şükür.

Burda hastalıkla alakalı yazmaktan çok bu hastalığa sahip olanlarla ilgili yazmak istedim.

Öyle 3 gün bir hafta 1 ay yatmaz verem tedavisi gören hastalar 2-3 aydan kapı açılır bu 9 aya kadar uzar (ben önce 3 ay 2. sinde 3 ay en son 9 ay yattım) .

Hastane ortamına alışma süresinden bahsetmiyorum ölünce toprağa bile alışıyor insan hastaneye mi alışamayacak? Ama gerçekten verem hastalığı çekenler birbirlerini görür görmez tanır.

Çoğu zayıf hemde çirkin bir zayıf, popoların üzeri zayıflıktan buruşuk deriyle kaplı, pis pis öksürük ,balgam çıkarma ve terli terli suratlar evet hepimiz birbirimizi tanırdık.( Hastanede tabi herkes veremli demeyin astımlılar, bronşitliler ve kanser hastalıgı çekenlerde bizim servisteydi)

Biz özeldik veremdik. Bizi verem etmiştiler. Öyle ya çok duygusal insanlar verem olurdu. Filmlerde üzüntüden, aşk acısından verem olmaz mıydı güzelim kızlar? Eh bizde ince insanlardık ki ince hastalığa tutulmuştuk. Boşuna mı yazılmıştı vereme dair o kadar şiir?Franz Kafka bile veremden ölmüştü.

Biz verem ilaçlarının çokluğunun şokunu atlatmaya çalışırken her gelen ziyaretçinin verem önerilerini duyunca zaten 12-13 ilaçtan güzelleşen kafamız daha daha da sulanıyordu.

Hadi otu çöpü anladık herkesin başında ailesi tarafından yapılmış ana içerigi bal olan kavanozlar mevcuttu zaten( bal-fındık, bal-ısırganotu,bal-ceviz,bal-kaymak, bal-tereyağı, bal-arı sütü) ah o bal hastaneyi istila etmişti.

Hepimizin herkesle uyuşmayan kimine göre garip gelen huylarımız, alışkanlıklarımız vardır. Bazen takıntı halinde olabilen bu şeyler bazen batıl inanç olarak ta karşımıza çıkabiliyor.

Yapmayı alışkanlık haline getirdiğimiz yapmayınca rahat edemediğimiz hareketler, yapmayı kesinlikle redettigimiz şeyler, tutmak,yemek bir kenara görmek dahi istemediğimiz nesneler olabiliyor herkesin hayatında.

Videoydu, kasetti derken söz açılmışken çikolata renkli sanatçılarımızı ve Sezen Cumhur Önal’ı anmadan geçemem doğrusu.Ama bu yazıyı yazmamın asıl nedeni 29 ekim kendisinin doğumgünüdür. Tam tamına 70 yaşını doldurmuştur.iyiki de doğmuştur.

Daha önce yazılmıştır, yorumlanmıştır ama herkesin herşeyle anısı başka tabiki. Mesela ben o dönemler küçüktüm ortaokullu, liseli tanıdıklar Müzik Yelpazesi izler. Ertesi gün Modern Talking, Madonna, Cindy Lauper, Nena falan anlatırlardı. Ben ve yaşıtlarım da aval aval dinlerdik.

Eh elbet bizde onlar gibi olacaktık. Bizim için Ortaokulla beraber başladı Müzik Yelpazesi günleri, o zamanlar ortaokula başlamak , duvara poster yapıştırabilmenin, ünlü resimleri yapıştırılmış anket defteri düzenlemenin kapısını açıyordu.

Bugün bir akrabamızla mutfak sohbeti yaptık, uzun uzun ordan burdan konuştuk ve çocukluğumuza döndük. Konu çocukluk anılarımız değil videoydu.

İlk halam almıştı videoyu, renkli televizyonu da ilk alan o olduğu gibi, hep ikinci biz üçüncü yengem olurdu.

İlk izlediğimiz film ise dün gibi hatırlıyorum Şeytanın Evi isimli klasik 80 li yılların abuk subuk bir korku filmiydi.

Bu muhteşem alete sahip olmak bizim için inanılmaz bir duyguydu sanıyorduk, aslında çile o zamandan sonra başlıyordu.

Bu yaz tanıştım bu kelimeyle, bu yaz yıllardır ilk kez gittim kayınvalidemin köyüne. Bu çerkes köyü beni ilk kez maşingayla muatap etti.

Bildiğimiz soba maşinga bildiğimiz fırınlı yada kuzineli soba ama marmara ve ege dolaylarında maşinga deniliyor.Dökme demirden yapılmıştır. Kestane, ekmek kızart fırınına bütün patates at közlensin.

Ama asıl şaşırdığım ki ben kışın suyu donan elektirigi olmayan köy dahi gördüm orda bile tüp kullanılıyordu. Bu köyde kimse tüp kullanmıyor kışın evde yazın kapının önünde tüm yemekler bu maşingada pişiyor.

Babası doğulu annesi laz biri olarak hiçbir zaman Karadeniz yemeklerini sevemedim bu yaşıma kadar. Hele o içinde karalahana ve birçok bilmedigim şeyler olan yemekleri ve mısır ekmeğini oldum olası görmek bile istemem. Damak tadım Ege ve Güneydogudan yanadır benim.

Hep konuşulurken şaşardım hamsiden yapılan yiyecekleri, hamsi balıktır, dolayısıyla ya tavada ya da ızgarada yenmelidir. Öyle acaip acaip yemeklere malzeme olmamalıdır diye düşünürdüm.. Geçen seneye kadar öyleydi.

Oturdugumuz yerde bir yer açıldı geçen sene öylesine uğradık hamsi tava falan yeriz diye, sonra hamsili pilavdan tadın dedi sahibi olan teyze, hiç mi anamın hatırı yoktu mutlaka tatmalıydım falan…

Güney Zobu ismi bana bir süre öncesine kadar hiçbir şey hatırlatmıyordu. Ne zaman eski oyuncu Melike Zobu’yu merak edip araştırınca aslında babasının kızından çok daha meşhur oldugunu öğrendim.

Ucuz döviz satacagım diye döviz alım satım yerlerindeki kurbanları kuşa çeviren 20-30 sene öncesinin ünlü dolandırıcısı tövbekar olmuş ve alın teriyle para kazanıyor.Güney Zobu(raki GÜney) ayrıntılı bilgi
Genellikle yahudi,ermeni yada rum vatandaşları dolandırdığı için o yıllar ekonomik mücahit olarak tanınan Raki Güney Zobu’ nun babası paşazade Tümgeneral Şemsettin Zobu, erkek kardeşi de Londra’nın ünlü işadamlarından Kuzey Zobu’dur.

http://www.haberler.com/sapik-hem-sanatci-hem-de-askermis-haberi/

Artık her işini parmak ucuyla yapan, tuvalete gitmek gibi dertleri olmayan, zamanı ileri geri saran heroes dizisindeki kahramanların yaptıklarının hepsini bir saniyede yapabilen ama diziye heroes kadar masraf yapmadan yolunu bulan, uçan, kaçan, küçük yaşta erkek arkadaşlarıyla maşallah evlenmiş gibi davranan selenalar, perfinyalar,nanalar vs. girdi hayatımıza

Bir kaç senedir evinde çocuk olan tüm aileleri sıkan bu durumdan bahsetmek istiyorum. Televizyonlarda ki uçan, kaçan, mıçan, zıplayan büyücü, cadı hanımkızlarımızdan.

Bende bir kız annesi olarak sihirli annem dizisi zamanından bilirim, kızım ağlar sızlardı seyrederdi Allah’tan artık bunları izleme yaşını sanırım geçti ki izlemiyor. Hemde şimdiki bu tür dizilere bakınca sihirli annemi arar olduk hiç olmazsa onda iyi sanatçılar oynuyordu.

Etrafta kiminle sohbet etsem artan bu cadılı hokkabazlı dizilerden bahsediyorlar.Çocuklar sürekli her dilediklerinin olmasını istiyorlarmış, ellerine çubugu kapan cadı takliti yapıyormuş vs. açmayın desen bu zor işin içine çocuk girince aglaması, zırlaması,üzülmesi hep dert.