Yeni bir icat çıkmış, daha doğrusu ben yeni duyuyorum.
Elinizdeki domaini bir servise yönlendiriyorsunuz. Yönlendirdiğiniz serviste reklam yayınlama amaçlı bir siteye ulaşılıyor.
Bu siteden elde edilen gelirin bir kısmını size gönderiyorlar.
Kolay para, hımm. :))
Benim merak ettiğim, burada bu servislerden kullanan arkadaş var mı, bunlar güvenilir mi, yalanı-dolanı-hilesi var mı?
Yardımcı olacak arkadaşlara şimdiden teşekkürler.
Diyelim ki;
Binbir hevesle internet projelerimi hayata geçirdim.
En yüksek güvenlik için hosting hesabımı Linux-Apache sunucudan seçtim.
Bir gün afacanın biri bir DOS saldırısı düzenledi, ve benim tüm prestijim ayaklar altında tabii ki.
Düşünüyorum da bu sunucuda, normal kullanıcı yoğunluğu ile DOS saldırısını ayırt edebilecek bir imkan yok mu?
İlk önce kütüphanede eski ansiklopedilerde rastlamıştım.
Daha sonra da Bilim ve Teknik dergisinde okumuştum.
Hikaye kısaca şöyle.
Birkaç bilimadamı, Mısır’daki piramitlerde araştırma yapıyor.
Gezi esnasında ilginç bir olaya şahit oluyorlar.
Kral mezarında ölü bir kediye rastlıyorlar.
Aradan uzun zaman geçmesine rağmen, kedinin cesedinde çürümeden,
bozulmadan eser bile yok.
Yapılan gözlemlerde daha ilginç sonuçlara ulaşıyorlar.
Burada et, süt gibi gıda maddeleri bırakıyorlar.
Bunların, bozulmak şöyle dursun, daha da lezzetli bir hale dönüştüğüne
hayretle şahit oluyorlar.
Yapılan deney ve gözlemlerden elde edilen en ilginç sonuçlardan
biri ise şöyle.
Kullanılmış, artık işe yaramaz hale gelmiş bir tıraş bıçağını bu piramide koyuyorlar.
Bir hafta kadar sonra, bıçağın tekrar kullanılabilecek düzeyde sağlamlaştığını
tespit ediyorlar.
İnanmak çok güç. Ben de hemen kendi piramidimi yapıp, tak-çıkarlı
tıraş bıçaklarımı piramide yerleştirdim.
Ve sürpriz sonuç, tıraş bıçağı üreticilerini üzecek bir deneyim. :))
Bu olaya kendiniz de şahit olmak isteyebilirsiniz.
Evinizin bahçesine kendi piramidinizi yapmanız için,
uymanız gereken önemli şartları sıralayayım.
Birgün gazetesinde, 12 temmuz’da Mustafa Abu suay imzasıyla
yayınlanan yazı, Palestine-Israel Journal, cilt.12, sayı:2 ve 3, 2005.
/ www.pij.org kaynak gösterilerek yayınlanmış.
İslam düşmanlığı yapanlar, “kendi başlarına” davranan bireylerden,
kurumsallaşmış islamofobik politikalara kadar uzanıyor.
Ama islam düşmanı bireyler “kendi başlarına” mı?
Bunlar, müslümanların “tipik” görüntülerini kullanan medya tarafından bombardımana tutuluyor;
bu görüntüleri güçlendiren ve Müslümanların ülkeden atılması gerektiğini savunan yabancı düşmanı
politikacıları dinliyor: komünizmin yerine İslam’ın yeni düşman olarak geldiğini betimleyen
Soğuk Savaş sonrası senaryoları okuyor.
Oğlum Mehmet,seni,Türkiye Gominis Partisineemanetediyorum.
İşte sanat, işte şiir, işte şair, işte eser…
Türkiye’nin deyiil, dünyanın en büyük şairi Nazım Hikmet,
yine sanatını döktürmüş.
Her zamanki gibi ince duyguları ifade etmekle kalmamış,
toplumsal, siyasi, sosyolojik değinmelerde de bulunmuştur.
Usta’nın davası, felsefesi, mücadelesi sanatında olduğu
gibi Türkiye Gominis Partisinde de odaklanmıştır.
Bütün kadınlarımı aldattım,
Ama hiç yalan söylemedim.
Büyük şair, usta, üstat, vesaire sanatçımız, sanatçı inceliğini, sanatın gücünü, bu eseriyle bizlere kanıtlıyor.
İkinci mısradaki “ama”, birinci mısrada yaptığı davranışın tasvip
edilemez birşey olduğunu -kendisinin de bunu kabul ettiğini- onaylıyor.
Oysa ki bunu yapmasına gerek yoktu.
Bütün kadınlarımı aldattım,
Ve bundan çok da haz aldım.
diyerek, davranışının doğruluğunu iddia edebilirdi.
Herkesin farklı farklı zevkleri var.
Senin bayıldığına ben iğrenirim, ya da tersi…
Hayatta en tahammül edemediğim şeylerden biri de, memleketimdeki evlilik
töreni(işkencesi)ne dair ayrıntılar.
Törenlerin her aşamasında temel amaç, yeni evlenecek çifti işkenceden geçirmektir.
Kına, geline yapılacak işkencenin adıdır. Gelinin mahallesinde yapılır. Genç kızcağızı zorla ağlatmak için;
mahallenin genç kızları meydanda toplanırlar,
gelini sandalyeye oturturlar,
“-Yüksek yüükseeek teppeeelereee ev kuuurmaaasıınlaaar.”
şarkısı, türküsü, her ne haltıysa işte, o şey söylenir.
-Abi memleketin çivisi çıkmış, yaşanmaz bu dünyada!
-Söyle bakalım, derdin ne?
-Resmi bir kurumumuzun yemekhanesi var.
-Olacak tabii ki, çalışanlarını doyuracak.
-Yemekhanede tadilat yapılıyor.
-Tabii ki yapılacak, herşey zamanla aşınıyor, yıpranıyor.
-Kurum, bir lokantayla anlaşıyor.
-Gayet normal, çalışanlarını aç bırakmayacak ya!
-Kurumda 80 kuruşa (800.000 TL)yemek fişi veriliyor, personel bu fişle lokantadan
4 YTL’lik yemek yiyor, örneğin iskender.
-Afiyet olsun, yarasın.
-Üzeri olan 3.20 YTL’yi de(3.200.000 TL) kurum (devlet) ödüyor.
-Eh, matematiksel bir sorun yok.
-Ama bu yemek fişlerinden, isteyen personel istediği kadar alabiliyor, istediği kimselere verebiliyor.
Bu kimseler lokantadan sorgusuz sualsiz dilediği kadar yemek yiyebiliyor.
-Siz ne biçim müslüman ülkesiniz! Kul hakkı, helal-haram bilmez misiniz?
-Yooo. Biz müslüman ülke falan değiliz. Çağdaş, laik, demokratik, sosyal bir hukuk devletiyiz.
-Hani yüzde doksanınız müslümandı?
-Nüfus kağıdımızda öyle yazıyor, ama devir değişti abi, uyanık olucan bu devirde.
-Peki dini duygularınıza hitap edip, başınıza emir olanlar?
-Dedim ya, uyanık olucaksın bu devirde!
-Öyleyse size her türlü adaletsizlik haktır.
-Niye öyle söylüyorsun abi ya, bizim suçumuz ne?
Sahi, bizim suçumuz ne?
Tam Fethullah Gülen’le ilgili yazımı gönderecektim ki, e-posta biadresimde en aşağıda okuyacağınız mesajı buldum.
Fethullah Gülen’in kitaplarından bir tanesine göz attım.
Güzel yazmış. Ama benim merak ettiğim, eğer Fethullah Gülen
kitaplarında yazılanlarda samimi ise;
ABD’de bırakın lüks yaşamı, ülkeye girmesine bile izin verilmez.
Türkiye’de oldukça ağır hakaret ve suçlama bombardımanına tutulur.
Bazı basın-yayın organlarında hoşgörü,diyalog kavramlarıyla değil, irtica,yobazlık kavramlarıyla anılır.
Birileri bunları yapıyor ama birileri de sahipleniyor hocaefendiyi.
Selam beynimkazanbenkepce
doğru yazmışsın, yazıyı aceleye getirip, bayağı bir polemiğe neden olduk.
Pilli’yi sevmemin bir nedeni de, çok kötü bir yazı yazsam bile,
yapılan yorumlardan farklı düşünceleri daha iyi değerlendirebiliyorum,
bununla birlikte yazı yazma, konuşma ve tartışma tarzında da yeni açılar kazandırabiliyorum kendime.
Bu yazının bir sonraki sürümünü daha sonra yayınlayacağım.
Yoğun “Popüler Kültür” bombardımanından kurtulmak çok zor çünkü.
Duygularımız, düşüncelerimiz, hoşumuza giden-gitmeyen birçok şey…
Telkin denilen, binbir türlü biçimde karşımıza çıkan canavarın
etkisiyle temel değerlerimiz biçimlendiriliyor.
