Soya peyniri olarak da bilinen tofu, Uzak Doğu’da asırlardır tüketilen bir besin. Soya sütünün çökeltilmesiyle yapılan Çin kökenli tofunun bir çok çeşidi var. Dünyanın, bitkisel protein açısından en zengin gıdası olarak bilinir.
Tofu çok hafif bir tat ve kokuya sahip, kendine has tadı ile özgün ve garip bir yiyecektir. Tofu eklendiği her tür çeşniyi absorbe etme kabiliyetine sahiptir. Uzak Doğu’da peynir ekmek gibi tüketilir. Tüm dünyada vejeteryan mutfağının vazgeçilmezlerinden birisidir.
http://timeturk.com/news_detail.php?id=55609
http://www.hurriyet.com.tr/gundem/11105564.asp?gid=229
Türkçe ağzımda annemin sütü gibiydi.Tertemiz, duru ve helâl.Taa ki; o güne kadar…Ne olduysa o gün oldu.Bir çarşamba günü, dördüncü sınıfa geçtiğim yıl.İşte o gün bir dönüm noktasıydı.İlk kez İngilizce ile tanışmıştım.
“Good morning,hello,my name is…”
Yeni öğrenmeye başlamıştım İngilizce’yi.Hani seviyordum da…Ne de olsa bir lisan bir insan demekti. İngilizce söz öbekleri,yer tarifleri gibi pek çok şeyi hızla öğreniyordum.
Keşke öğrenmeseymişim.Zaman geçtikçe pratik olarak da kullanabilidiğim İngilizce bilgilerim canımı yakmaya başladı.Bu can acım ilk kez beşinci sınıftayken hissettirdi kendini.
Köpeğin sahibi benim adımı nerden bilebilirdi ki? Hem bu çevrede beni kimse tanımazdı. İsmimi cismimi bilmezlerdi. Ben onlar için sabah çıkan, akşam evine geri dönen hanım kızdım sadece. Etliye sütlüye karışmaz, sesi çıkmaz, ölse evinde kimseciklerin ruhu duymaz…Tipik yalnız kadın işte.
Şaşkınlığımı gizlemeye , gözlerimi küçültmeye çalışıp yaşlı amcaya doğru yöneldim. Önemsemiyormuşum gibi, normal bir olay varmış gibi baktım sadece. Ama karşımda hiç yaşlanmamış şimşek çakan mavi gözler , kır saçlar , ve kırşıklıklarla kaplı bir yüz vardı. Artık tepkimi saklayamazdım. Kuşkuş Dede! diye bağırıp alışkanlıktan kaynaklanan hareketle boynuna atlamaya doğru yöneldim. Sonra yaşımı ve onun yaşını tartım, artık boynuna atlayamayacak kadar iriydim, ve o da beni taşıyamayacak kadar yaşlanmıştı…Sevgiyle bakan gözleri hiç değişmemişti ama.
-Çiçeğim senin burda ne işin var?
-Ben bu mahallede yaşıyorum Kuşkuş Dede, asıl senin ne işi var burda?
-Bende buraya yeni taşındım , burada böyle bir dükkan görünce içeriye girdim ve ilk gördüğüm köpeği aldım dedi.
İçimden benim sevebileceğim ve almak istediğim tek köpeği diye iç geçirdim.
http://www.stargazete.com/gazete/yazar/samil-tayyar/chp-ye-carsaf-soku-172035.htm
http://internethaber.com/author_article_detail.php?id=8072
Kimsesiz insanlar gibi, kimsesiz şehirler vardır..
Şehrin, uçsuz, bucaksız, sahile bakan, kristal buz halısıyla kaplı, yokuş sessizliği, ışığı yanan, ama satıcısı olmayan, antika dükkanından çıkan, atlıkarıncanın sesiyle, bakirliğini bozuyor..
Arabanın yol göstericisiyle gittiğim, bu kasabada herhangi bir insana rastlamamak, kalabalık şehirlerin uğultusunu özletiyor..
Sessizliğe alışmak da mümkün, kimsesizliğe alışmak da..
– Bana bir, Jim Beam..
http://www.facebook.com/video/video.php?v=50286244426&ref=nf
http://www.odatv.com/index.php?id=15046
