Kadın koşar adımlarla, adamın yanından uzaklaştı, 9-8-7-6-5-4-3-2-1-0, başardı..Şiddetli yağan yağmur, elbisesinden içeri girip teriyle karışmış, sırılsıklam olmuştu..
Merdivenlerden indi, sokak çok dar ve karanlıktı..İlk bulduğu duvara yaslanıp derin bir nefes aldı..Kocasını aldatmamıştı..
21 yıl önce en temiz duygularla birlikte olduğu adamla yediği akşam yemeğinden sonra onunla sevişmemek için kendini zor tuttu..
zaman nereye götürüyor beni
ellerim nerde
kime dokunuyorum ya da
sen kimsin ey kader
sana inanmadığımı defalarca
söylemedim mi
sevmediğimi
kaybetmekten korkmadığımı
defalarca çarpmadım mı yüzüne bu kapıları
yeminleri
şimdi ne istiyorsun benden
neyim kaldı elimden alabileceğin
boş şarap şişelerim mi
boş duvarlar mı
boş bedenim mi
al hadi
al hepsini ve götür cehennemin dibine
kılım kıpırdamaz inan
gıkım çıkmaz
zaten onları da sen vermiştin bana
zaten hayatımı da sen veriştin
ben yaşamaya tövbe ettikten sonra
http://www.sabah.com.tr/2009/03/18/haber,BD7D8439FF5F49349B58887D07773006.html
http://www.zaradam.net
http://video.yahoo.com/watch/3677249/10126901
Bu konunun işlenmiş oldugunu düşünüyordum, arayıp ta yazılmadığını öğrenince şaşırdım, ama yine de güvenemiyorum bu arama motoruna, her neyse bir daha okunsun bilgi pekişir:))
Ölü soyuculuk, mezardan ceset yada değerli eşya araklamaya nebbaşlık denilir. Yıllarca önce az daha gençken tanıştım bu meslekle, rahmetli Vehbi Koç mezarından çalınmıştı da , şoka uğramıştım, demek ki mezarda da rahat yoktu, demek insanlarda gerçek anlamda Allah korkusu kalmamıştı ve demek para için ceset çalmaya kadar işi vardırmışlardı.
http://cusozluk.com/
Size bugün okulda öğrendiğim bir olayı anlatmak istedim:
Geçenlerde amazonlarda yapılan bir çalışmada, arkeologlar yerin 5 km altındaki bir toprak parçasını incelemek üzere labaratuara götürüyorlar…
Bununla bereber sonuçlar insanları gerçekten çok şaşırtıyor… Hayatımızın her yerini sarmış olan bakteriler(yararlı-zararlı), uygun koşullar sağlanamadığı zaman kendi yaşamsal faaliyetlerini aynı bir virüs gibi dondurarak bekleyebiliyorlarmış…
http://www.hurriyet.com.tr/ekonomi/11238874.asp?gid=229
Boş istasyon peronu önünden uzayıp giden raylara doğru bakıyorum. Nefes alıp verirken ağzımdan burnumdan havaya karışan buharlar, içinde bulunduğumuz ayın henüz ne baharı karşılayan türden ne de kıştan kopmuş olduğunu hatırlatıyor. Güneşin soğukla verdiği müthiş mücadele… Yüzüme vuran ışınlarda hissettiğim ısı ile aniden esen rüzgarın aynı bölgeyi buz kestirişi…
Aldanan ağaçlara bakıyorum sonra. “Bu soğukta ne demeye hemen açtınız?” diye konuşmaya başlayacakken, istasyona varan trenin beraberinde getirdiği toz bulutu arasından, aldanışlarına dair ağız tadıyla iki çift laf edemeden, göz ucuyla nisbeten boş bir vagon seçip, biniyorum hemen. Ortama uyum sağladıktan sonra vagondakilerle göz teması kurmaya çalışıyorum. Nafile bir iş bu!
