İşten ayrılıyorum.7 senedir çalıştığım firmadan kopuyorum. Patron dalkavuklarından iğreti geldi artık insanları görmekl istemiyorum. Bu gün konuştum patronla öye boş bir neden diye sordu. Bende kendimce verdim cevabımı yıllarımı verdiğim firmayı yine ben istemedim. Karmakarışık iç ilişkileri herkesin farklı davranması rahatsız etti beni.
Adam gibi adam olalım dedik kendi işimize baktık ama olmuyor insanın çevresinde huzur olmayınca olmuyor işte. 7 sene önce depocu olarak girdim işe 3 ay sonra satışa geçtim. Tezgahtar arakadaş askere gitmek zorundaydı. Benden başkada yapacak kimse yoktu. Gerçi o zamanlar bir kaç kişi gelmişti ama bakkala gitcem diye çıktılar çıkış o çıkış. İşte bu yüzden iş bana kaldı. En iyi şekliyle yaptım işimide gece 3 lere 5 lere kadar mesai yaptım. Pazar günleri çalıştım. Sonra eleman döndü askerden onun gelmesiyle sürgün hayatım başladı. Bakırköyde bir parakende mağazası açmışlardı. Bense toptan mağazasındadım buraya gelen müşterilere toptan mal satıyorduk. Sonra perakendeye verdiler yine bir şey demedim. Gerçi bakırköyde bir mağazada bulunmak çalışma saatlerine rağmen iyiydi 2 kişiydik. Kendi yağımızda kavruluyorduk.Aradan bi 2 sene daha geçti bu seferde ben tecilimi bozdurup askere gitme gereği duydum gittim. Geldiğimde firma bir bina almıştı orda bütün faliyetlerini sürdürüyordu. Toptana geçmek zorunda kaldım bende 3 ay çalıştım çalışmadım kesimhaneye verdiler. Eyvallah dedik orda da çalıştık.
