Bos sayfalari doldurmayi dusunmeden basliyorum sozlerime. Cunku biliyorum ki ne kadar yazsam, bos sayfasiz gunler bulamayacagim. Cocuksuz bir babanin olmamasi gibi… Aslina bakilirsa, bilmek ugruna dusunuyoruz ve sebepler onumuze cikiyor. Cunku herseyin bir sebebi var.
Peki soruyorum; cevabi alinamayacak kadar zor sorularin pesinden gitsek ne olur gitmesek ne olur ?
Ve neden sorulan soruda bir hata olabilir mi diye dusunup cevaptan cok soruya egilmiyoruz ?
Cunku bilmiyor muyuz ki acikmadan yemek yemek midemizi zorlar… Meraki olmayan adam sormaz…
Yoksa neden ‘hep ayni soruyu sormakta mi diretmeli diye icimizden bir muhalefet gelse, bir sarkinin iki ayri yorumunun o sarkiyi iki ayri sarki gibi yapmakta…’ gibi dusuneyim ?
