bildirgec.org

Geçen yazımda değerimizi düşüren şeyleri belirtmiştik, hayata hep olumsuz yönden bakmayalım, ara sıra elimizde olmadan yaptıgımız şeylerle her ne kadar değerimizi düşürsek te, yükseltecek o kadar erdem var ki, ik bunları hayatımızın parçası yapmak, istemeden, bilmeden yaptıgımız kötü şeyler olabilir ama bu iyi şeylerin olmamasını gerektirmez.

Özür dilemek mesela, özür dilemeyi sevmezdim küçükken, utanırdım, nefret ederdim, özür dilersem rezil olacagımı zannederdim. Oysa ne güzel bir şeymiş özür dilemek, kırdıgımız her insanı bu şekilde kazanabiliriz. Hatta ben helallik bile istiyorum.

Mem u Zin ( Mem ve Zin) Ehmede Xani tarafından 17. yüzyılda yazılmış bir aşk destanıdır. Saf aşkın kötülüğün elinde oyuncak olduğu binlerce aşk hikayesinden biridir. Eser Kürtçe yazılmıştır.

” Ben bu kitabı diğer Kürt aydınları gibi Farsça ya da Arapça yazmıyorum. Kendi dilimle yazıyorum ki daha sonra çıkıp da sizin diliniz yok, sizin edebiyatınız yok demesinler. ”

Ancak filme alındığı dönemde türkçeye çevrilmiştir. Filmin müzikleri tatlı tatlı yüreğe akan bir deredir. O dere ki yazın sıcağında Hasankeyf kıyısında oturup ayağını suya salan bir çocuğun yüzüne vuran serinliktir. Mazlum Çimen tarafından hazırlanmıştır. Film Musa Anter’in o tatlı sesiyle başlar.

” Ey gül!
Gerçi sen de nazeninsin,
sen nerde, Zin’in yüzünün rengi nerde? ”

Nevroz gecesi ateşler yanar Kürt ellerinde. Delikanlılarla eteği uçuşan dilberler ellerinde meşaleler kutlamalara katılır. O zaman cinler Hasankeyf eteklerinde mağaralarda bir araya gelip gecenin güzellerini bellerler. O yıl cinlerin güzelleri Mem ile Zin seçilir. Cinlerin şahı deyin hele Mem Zin’i, Zin Mem’i bilir mi diye sorar. Cinler hayır deyince, öyle edin ki yüzüklerini birbirine versinler, versinler de sonradan birbirini bulsunlar der.

Bir güvercin bile uçursan göğe
Anlamazlar seni
Onların cebinde sapanları var
Daha kuş kanatlanmadan gökyüzüyle
Yere düşer cansız bir halde

Zamanın başından beri savaşlar hep var hep var. Herkes daha iyi bir düzen ister fakat bir şey getirmek içinde bir şeyi yok ederler.Herkes kendini iyi zanneder diğer taraf için ama oturup konuşmak yerine yıkıp yağmalamayı seçerler.Buna her şeyi örnek verebiliriz mesela yerleşim yeri yapılmak için yakılan binlerce orman.En iyi yeri kim bilmişki nerededir diye.

Savaş kötüdür.Savaş vahşidir.Savaş acımasızdır.Bu zamana kadar savaşarak kim ne kazanmışki ya da ne kazandığını zannetmiş.Ölen onlarca insan boşa giden hayatlar daha başlamadan biten yaşamlar.Her iki taraf içinde durum aynı gelen gideni aratırmış.Keşke ortak bir şey olabilseydi barış içinde bir dünya.Ama bunu duymak bile imkansız kelimesiyle beraber geliyor aklıma.Gerçekten imkansız mı? Evet bence imkansız.Sonuçta hepimizin gideceği yer aynı tabi bu benim inancıma göre böyle.Gözü yaşlı anneler olmasın çocuklar büyümesin abisiz.Ha yine illada savaşlım diyorsanız içinizdeki kötülükle savaşın.Her şeyin ilk başladığı yerde bitirin olayı.Daha güzel daha olumlu bir dünya için ne gerekiyorsa yapılsın artık.

Yorulduğunda yoluna çıkıp birileri
dinlenmen gerekiyor demeyecek

Sanma ;
sandıklarından ibaret bir kılıf yaratacaksan…
boşluğun üzerine kapandığı vakitten erken başlayan varlığına tanrı minnet duyacak.. ki
yeterince düştüğün vakit hissedeceksin ne kadar yüksekte olduğunu…
süren yarışmaları seyrederken kaygısız gözlerle
kimi zaman onlardan biri olmalıydım diye düşünme!!
Neyi yapamadığını bilecek kadar güçlüsün sen…
Güçlüsün her bildiğini yapacak kadar..
Bırak kötü adamı oynatsınlar sana..

KABASAKAL(Hy Eisman)
Amerikan çizim dünyasında Brütüs olarak bilinen Kabasakal,Temel Reis için ideal bir rakip.Kabasakal,Temel Reis in Safinanaz’ı elde etmek için ve genel olarak sahip olduğu,hayata dair iyi niyetli masumiyeti ve saflığı ile kıyaslandığında vaat ettiği herhangi bir ahlak değeri olmadığı için tam da dişimize göre bir kötü.
Temel Reis karakter olarak çok sabırlı biri ama kabasakal’ın kötülük eğilimi ve sinsice yaptığı pislikler yüzünden,her insanın hayallerinde canlardığı,kabadayalığa ve kötülüğe karşı benzer bir tavırla savunma ve intikam alma duygusunu tatmin eder.

Kabasakal,Temel Reis,Safinaz

http://www.youtube.com/watch?v=4kgqumwZB4c

Şimdi sizlere farklı bir hikaye anlatacağım. Eminim herkesin yaşadığı veya çevresinden duyduğu bu tür olaylar olmuştur.
Günlerden bir gün eşi ölen dede oğlunun yanına yerleşir, elden ayaktan düşmüştür artık. Bir süre sonra gelin sürekli ona bakmaktan sıkılır. Aynı evde yaşamak istemez. Aslında oğlu da pek istemez ama dedeye acımaktadır. Dedeyi yanlız evin küçük beyefendisi sevmektedir. Dede yemek yerken porselen tabakları kullanamamaktadır. Çevresi alçak olduğundan lokmaları dökmekte ve gelininden bu yüzden azar işitmektedir. Dedenin oğlu çözüm bulmak amacıyla tahtayı oyarak kenarlarını kalınlaştırarak ona basit bir tabak yapar.Ertesi sabah küçük çocuk tahtayı oymaktadır. Annesi oğlum ne oyuyorsun dediğinde “yaşlanacaksın diye tahta tabak yapıyorum” diye yanıtlar. Gerisi sizlere kalmış.

http://www.alitopusat.com/MotiveOlDetay.aspx?detay=30

http://www.turkluk.org/video/vahset.htm

Kendinize ille de bir dost bulmak isterseniz, onu kitaplar arasında aramalısınız. Her şeyden herkesten vefasızlık gelir, ama kitaplardan gelmez. Dahası insanoğlu dost bildiği bir kitaptan uzaklaşmak istese, onun arkadaşlığını yavan bulmaya başlasa bile, bilir ki, o kitap canciğer oluşlarında önce ne ise, sonra da odur. Kendisine hiçbir kötülük yapmayı düşünmez.