Bir güvercin bile uçursan göğeAnlamazlar seniOnların cebinde sapanları varDaha kuş kanatlanmadan gökyüzüyleYere düşer cansız bir haldeZamanın başından beri savaşlar hep var hep var. Herkes daha iyi bir düzen ister fakat bir şey getirmek içinde bir şeyi yok ederler.Herkes kendini iyi zanneder diğer taraf için ama oturup konuşmak yerine yıkıp yağmalamayı seçerler.Buna her şeyi örnek verebiliriz mesela yerleşim yeri yapılmak için yakılan binlerce orman.En iyi yeri kim bilmişki nerededir diye.Savaş kötüdür.Savaş vahşidir.Savaş acımasızdır.Bu zamana kadar savaşarak kim ne kazanmışki ya da ne kazandığını zannetmiş.Ölen onlarca insan boşa giden hayatlar daha başlamadan biten yaşamlar.Her iki taraf içinde durum aynı gelen gideni aratırmış.Keşke ortak bir şey olabilseydi barış içinde bir dünya.Ama bunu duymak bile imkansız kelimesiyle beraber geliyor aklıma.Gerçekten imkansız mı? Evet bence imkansız.Sonuçta hepimizin gideceği yer aynı tabi bu benim inancıma göre böyle.Gözü yaşlı anneler olmasın çocuklar büyümesin abisiz.Ha yine illada savaşlım diyorsanız içinizdeki kötülükle savaşın.Her şeyin ilk başladığı yerde bitirin olayı.Daha güzel daha olumlu bir dünya için ne gerekiyorsa yapılsın artık.Bir gün silah yerine çiçek olacak ellerindeVe temiz beyinler daha iyisi içinBen göremem belki o günleriÖnemli değilde benim göremememYeterki barış olsun yetrki huzur olsunGüvercin uçabilsin doya doya gökteSapanlar çiçek olsun