bildirgec.org

http://www.haberturk.com/haber.asp?id=27503&cat=110&dt=2007/06/29

http://www.haberx.com/w/100217/akp-ne-karar-alirsa-alsin.htm

http://www.etikhaber.com/index.php?option=com_content&task=view&id=35431&Itemid=77

Fransa bu hareketi konuşuyor. Geçtiğimiz hafta oynanan Lyon–Rennes maçında Çek futbolcu Milan Baros’un yaptığı bu hareketi bazı kesimler ırkçılık olarak yorumladı.

Milan Baros basına yaptığı açıklamada:”Mbia’ya ırkçı sözler söylemedim. Sadece, içinde ırkçılık olmayan, sert bir tartışma yaşadık. Eğer dürüst ise, bu dediklerimi onaylayacaktır. Zaten kimi zaman ben bile ırkçı saldırılara maruz kalan birisiyim. İngiltere’de oynadığım sırada bu, başıma sıkça gelirdi. Hattâ Çekler arasında bile, derimin rengi mat olduğu için, soru işareti olmuşumdur”Bu haberle ilgili ayrıntılı bilgiye buradan ulaşabilirsiniz.

İstanbul deprem riski altında.Ama bu okuduğum haber yüreğime su serpti.Depremi önceden bilecektik”Erken uyarı sisteminde şu anda bilim adamları sinyalin gelmesini sağlamış durumda. Ama sinyal alındıktan sonra ne olacak? Bu konu hala karar organlarının düşünmesi, karar vermesi, ‘Sorumluluğunu kim taşıyacak?’

Beni seviyor musun?.. border=”0″ />
“Beni seviyor musun?..”

“O da bana yanık mı..?” diye sorduğunuzda, cevabı garantiye almak istiyorsanız bu japon perileri tam size göre…
Matruşkaları andıran sevimli “Unazukin”lar, efsaneye göre balta girmemiş japon ormanlarında büyük mantarların altında yaşıyorlarmış. Önemli bir karar alma aşamasında da tüm sadakatleriyle size destek olacak bu oyuncaklar, Magic 8 Ball gibi lafı döndürüp dolaştırmadan evet ya da hayır diye kestirip atıyorlar.
Japonca bilenler için buda unazukin’lerin buluşma sayfası.

çok şey mi bu? Sadece aldığım lanet olası kararların doğru mu yanlış mı olduğunu bilmek, içime çöken o belirsiz grilikten kurtulmak istiyorum. Bu lanet olası yerde tercihlerde bulunma lüksüne sahip olmaktan, bu tercihlerden dolayı bir takım siyah anlar yaşamaktan, yaşadığım bu siyah anları yıllar boyu unutamamaktan nefret ediyorum ve A:K:S:G:M istiyorum. Karar denen o büyük sürtüğün hayatımın yıllara bölünen parçalarını büyük bir soğukkanlılıkla elimden almasından sıkıldım.

29 Ağustos 2002

18.45…Otobüse bindi.Şoför hizasındaki koltuklara oturdu.Çünkü o kısmın manzarası onu fazlasıyla ilgilendiriyordu.Kalbi dışarıya çıkacakmış gibi oluyor,kendi kendine ne söylerse söylesin etkilenmiyordu.Boğazı tıkanıyor,elleri terliyor,kendini çok garip hissediyordu.Bu daha önce de bir çok kez başına gelmişti,benzer durumlarda…Ne ki,15 dakika sonra ya olacak ya olacaktı.Başka bir ihtimal düşünemiyordu.Olmazsa bir çok kez kıyısına geldiği çılgınlığın öte yanını göreceğinden emindi.

18.50…Yolculuk devam ediyordu.Mesafe azalmıştı.”Ya bugün çıkmazsa…” diye düşündü.Bu olasılık da vardı ve kafasını duvarlara vurmasına yetecek düşünceydi.Ya çıkmazsa…4 gündür bu anı beklemişti.Cesaretini toplaması için tam 4 gün geçmişti.O sihirli günün üzerinden 4 gün…Tesadüfen karşılaşıp kekelediğinin üstünden 4 gün…Karşılaşmadan sonra 3 gün üstüste aynı saatte onu orda görmüş ve yıllardır beklediği fırsatın elinden uçup gitmesine sadece adrenalin salgılayarak karşılık vermişti.”Yarın,yarın,yarın,yarın,mutlaka…”diye sayıklayıp kendini avutmuştu.Ama bugün yarın olmayacaktı.Bugün o gündü.