bildirgec.org

Arama motoru Google, siyasi güçlerin oyuncağı oldu. Diyarbakır’ı Kürdistan’ın başkenti, Türk ordusunu işgalci yaptı, bölge için “Türkler’in işgal ettiği Kürt bölgesi” tanımlamasında bulundu

‘ananı da al git”kes ulan sesini”serefsizler”otur ulan oturdugun yerde’ gibi sozleri bize 5 senedir bizim basımızda duran insanlar tarafından bize karsı soylenmıstır.İzmir kurtulmustu ve halk cok yorgun ve bitap dusmustu.Ve Atatürk ve arkadasları trenle ankaraya donmektedirler.Kompartımana cekilirler.Ertesi gun kompartimanin kapisini calar yaveri, acar yorgun,
bitkin,kravatini yikamaktadir Ataturk. Yaveri ” pasam ,
bu ne hal hic uyumadiniz herhalde niye boylesiniz”der.”Ya çocuk kompartimanima yastikla battaniye koymayi unutmussunuz.Kolumu yastik yaptim agridi , setremi yastik yaptim usudum ,bende uyumadim kalktim”der.
Yaveri;”aman pasam! Birimize haber vereydiniz hemen size bir yastikla battaniye getirirdik”der.Ve bir ulke kurtarmaktan donen komutan tarihi bir cevap verir,
der ki:”Gec farkettim hepiniz en az benim kadar yorgundunuz.
Hicbirinize kiyamadim.Onemli olan benim uyumam degil milletimin rahat uyumasi”.
Evet bize bu lafları ogretenler kendileri rahatta olsunlar diye bizim paralarımızla evlatları a.b.d de okutur keyiflerine bakarlar.Bu hikayeyi insanlara anlatın ve kimlere oy verdiklerini gorsunler.ATAM SEN RAHAT UYU BU VATAN SAHİPSİZ DEGİL

Brian Haw, tam 2040 gündür (yaklaşık 5buçuk yıl ) İngiliz Parlementosu’nun önünde 7 gün/24 saat Irak’taki işgali ve cinayetleri* protesto ediyor.

İlkin gıda amborgosunu protesto için başladığı eylemini Irak’ın işgali sırasında da sürdürmüş. Kapladığı ufak alanda afiş, pankart ve fotoğraflarla işgalin sona ermesi için mücadele veriyor. Sloganlarından biri: “İnsan kanı petrolden daha ağır çeker!”, diğeri: “Çocuklarımı öldürmeyin artık!“

idam edildi!

ırak’ın devrik diktatörü saddam hüseyin yerel saatle 6’da idam edildi!
zaten bayramdan önce asılabileceği dedikoduları vardı, şimdi tarih kitapların da bir yaprak olup, tozlu raflarda ki yerini almak üzere yola çıktı…

Uzaktan bir araba geliyor
Saklanmam gerek
O seste neydi
Elini tuttuğum Mahmut yere düşerken
Anne niye ağlıyorsun
Amcam , Mahmut cennete uçtu dedi
Baba neresi cennet
Orda ekmek var mıdır dede
Ya güzel oyuncaklar
Elbiseleri temiz midir?
Baba neresi cennet
Orda da askerler var mıdır?
Hani bizim sokakta dolaşan
Geceleri aydınlık mıdır cennet
Anne Mahmut mutlu mudur cennette
Anne niye ağlıyorsun
Bende gitmek istiyorum
Mahmut’u görmek lazım
Niye sokağa salmıyorsun

(Bu şiir adını bilmediğim Irağın herhangi bir sokağında ölen nice Mahmut’a ithaf olunmuştur…)

2 Ekim 1923’te Türkiye topraklarında ki son işgal devletide Atatürk’ün dediği gibi geldikleri gibi gittikleri gün. Konun detayı buradan okuyabilirseniz.
Ne mutlu Türküm diyene..

Türkiye’den dünya kamuoyuna: ‘İtham ediyoruz / We accuse…’

Daha önce de yazmış olduğum bu konu ile ilgili daha ayrıntılı bilgi için

İmza kampanyasına katılmak için

israil devleti, amerikayı önce suriyeye ardından iranasaldırtamayınca iş başa düştü deyip daha önce boşalttığı yerleriaskerinin kaçırılması bahanesiyle tekrar işgal etti. ardındanlübnana girdi. şu saatlerde beyrutubombalamaya devam ediyor. tabii işin lübnanla sınırlı
kalmayacağı belli. önce bütün şartları zorlayarak şama girmeyiplanlıyorlar. sonra bir oldu bitti ile amerikayı ve bölgeülkelerini de olayın göbeğine çekip iran ile harbe girmeyi. beceripbeceremeyeceklerini zaman gösterecek. yalnız israile şunu söylemekistiyorum. buradaki destekçilerin her türlü şart altında, hattakatliamyapsan bile seni destekleyecektir. o bakımdan rahat ol.
istediğin gibi cinayet işle. nasıl olsa destekçilerin seni koruyupkollayacak.

Çocuktum bir zamanlar;
Kartlar topladım oyunum oldu,
Bilyeler yuvarladım mutluluğum oldu,
Başımı yardım en büyük acım oldu.
Ben çocukken;
Uygar barbarların sofrasında ailem meze oldu
Evim siperim, vücudum silahım.

Yıllarca kanla beslendim,
Acıyla yıkandım
Mermiler çınlattıkça ortalığı
Acizliğim kalbimi parçaladı.
“Kimsiniz, ne istiyorsunuz? Niye?
Niye vatanım oyuncağınız?”
Diyemedim, soramadım
Bağırdılar korktum, ateş ettiler ölmedim
Boyun eğmedim dünyanın suyunu sıkanlara
Öksüz yüreğimdeki kinle büyüdüm
Vatanımı içenlerin kabusu oldum
Vücudum tank oldu üstümdeki bombaya
Ölümüm uyarı olsun kanım zehir
Sessiz çığlığım inlersin bu dünyada.
“İntihar eden sizce terörist midir?”
Yurdumu savunmanın coşkunluğuyla yanıp tutuşsam da
Ben bir çocuğum bombaların ortasında.

Bu sabah bir şeyi fark ettim.

Uzun bir süredir yazamadığım bu güzel sayfalar yaklaşık 2 ay aradan onra yeniden kendimce yazmaya başlamıştım. hatta bazı günler o kadar aşırıya kaçmışım ki peşpeşe gelmiş benim yazdıklarım.

sonra başka bir şeyi fark ettim. zaman zaman başkalarının da ziyaret ettiği bu bizim dünyamızda kendimize ait bir topluluğumuz var. Bazı arkadaşlarımızın çabaları ile oluşmuş bu topluluk süreç içerisinde oluşmuş ve bir bütün teşkil etmekte.

ve hep yazılarımızda mutlulukdan saygıdan sevgiden yani insani değerlerden basederken neyi fark ettim biliyormusunuz selam sız sabahsız hayda ya Allah deyip yazdığımı….