Çocuktum bir zamanlar;Kartlar topladım oyunum oldu,Bilyeler yuvarladım mutluluğum oldu,Başımı yardım en büyük acım oldu.Ben çocukken;Uygar barbarların sofrasında ailem meze olduEvim siperim, vücudum silahım.Yıllarca kanla beslendim,Acıyla yıkandımMermiler çınlattıkça ortalığıAcizliğim kalbimi parçaladı.”Kimsiniz, ne istiyorsunuz? Niye?Niye vatanım oyuncağınız?”Diyemedim, soramadımBağırdılar korktum, ateş ettiler ölmedimBoyun eğmedim dünyanın suyunu sıkanlaraÖksüz yüreğimdeki kinle büyüdümVatanımı içenlerin kabusu oldumVücudum tank oldu üstümdeki bombayaÖlümüm uyarı olsun kanım zehirSessiz çığlığım inlersin bu dünyada.”İntihar eden sizce terörist midir?”Yurdumu savunmanın coşkunluğuyla yanıp tutuşsam daBen bir çocuğum bombaların ortasında.
