Mahzun bir ağlamadır gün batımı,
Sarhoş eder gönülü,
İzin vermez tahayyül-ü nefise…
Ne aydınlıktır gün batımı, ne de karanlık.
Ruhiye-i meyhaneyi hissedersin göğsünün tam orta yerinde…
Girdabıdır, bütün günün yalnızlığa,
ağlayışıdır, rüzgarın uğultusu güneşe…
mağmumdur, ızdırap çeker, süregelen acısına varoluşundan gayrı…
Sakine-i hakikattir, kapatsa da gözlerini güneşe, aslında…