bildirgec.org

Gece olup hava karardığında güneş dünyanın bir başka yerini aydınlatmaya gittiğinde farklı hissettiğinizi fark ettiniz mi? Güneşin batış anı zaten kendi içinde izlenesi bir sanat gösterisi. Güneş sarıdan turuncuya dönerken bulutların üstünde yer yer pembe ile morun ahenkle dans ettiği görsel bir şölen izletiyor bize. Turuncu bir ışık kütlesi halinde gözden kaybolmak üzereyken ise bazen belli belirsiz bir kızıllık.Bulutlarsa her an başka bir şekle bürünüyorlar sanki bizim için. Her gün güneş bizim için bu kadar güzel batıyor sanki. Sarı saçlarını toplayıp özlendiği yere gidiyor.Biraz da onları ısıtıyor,gülümsetiyor.

gece geldi. sordu gündüz nerde ?
hiç olmadı ki dedi biri.
hiç işte dedi öteki.
o anda ötekileşti gece.
bay gündüz, dedi lütfen bunlara anlatınız geceye övgüyü.

21 aralık 2012 gün dönümü ve maya takvimin sonu. mayalara göre 5.zamanın başlaması ışıltılı insanların dönemi.
peki bu nasıl olacak ?

2007 senesinde hayatını kaybeden İtalyan yönetmen Michelangelo Antonioni‘nin yönetmenliği yaptığı sinema filmi “La Notte” (Gece), 1961 senesinde vizyona girdi. Filmde, 1996 senesinde hayatını kaybeden İtalyan aktör Marcello Mastroianni ve Fransız aktris Jeanne Moreau rol alıyor. “La Notte”, 1960 çıkışlı “L’avventura” adlı yapımın devam filmi sayılırken, ’62 çıkışlı “L’eclisse“nin öncesinde gelerek üçlemeyi oluşturuyor.

Evli olan Giovanni ve Lidia’nın aralarındaki kasvetli ve sıkıcı ilişkiyi konu edinen film, durgunluğu sayesinde Giovanni’nin tatminsizliğini, Lidia’nın içinde bulunduğu bunalımı oldukça başarılı bir biçimde anlatıyor. Pontano çiftinin bir gününü anlatan film, yönetmen Antonioni’nin başyapıtı olacak nitelikte.

Gecesi gerdanlık
Gündüzü seyranlık
Havası ılık ılık
Eser bir medeniyet rüzgarı Mardinden

Doğan güneşiyle
Tarihiyle,mekanıyla
İnsanlarıyla,havasıyla
Eser bir medeniyet rüzgarı Mardinden

Her zerresinde uygarlık
geçmişinde vardır bolluk
Burda bir başkadır varlık
Eser bir medeniyet rüzgarı Mardinden

Kürdü,Türkü,Arabı,süryanisi
Bir arada barındırır gönülleri
Kardeşlik hamuruyla yoğrulmuş mayası
Eser bir medeniyet rüzgarı Mardinden

Gönül bugünde meftun sana
Yetim gecelere gebe kalmış gündüzlerim
sen olmayınca neyleyim bi başıma
Ah çekmektense
SENİ SEVİYORUM demek tercihimdir sana
Ey ! ay, yıldızlar şahitsiniz ne kadar sevdiğimi
İçip içip size sorduğum sevgiliyi
Neylersin gönül işte

Birşeyler yazmalıyım artık buraya, kısa da olsa hafifi yaşatan nefeslere nefesimi eklemeliyim,izim olmalı şu sıralar, iz bırakmaya ihtiyacım var.

Vakit geç,biryerlerden daha erken ama gene de geç.
Kafamda henüz bitmiş yabancı bir sohbetin gölge oyunları…
Akşamları gölgeleri sevmem,güneşin dik geldiği vakitlerdir favori gölgelerim, realitenin soyut halini yücelten,boylarını uzatan vakitler yani.
Burda vakit gece,kafamda gölgeler;aldığım notlar elleri,kolları gölgelerin; en çok da farklı kafaları,usları…
Avuçlarımın içinde somut gölgelerin soyut realiteleri,henna derler adına, henna‘nın kendini somuta boyamasına ama,var daha…
Ne demek istiyorum, çok karmaşık,toparlayamam ki. Niye yazıyorum o zaman? Doğru ya, nefesim.

Geceleri dans pistlerinden inmeyip sabah uyanamayanlardansanız bu ürün tam size göre. Artık sabahları da dans ederek uyanacaksınız. Finger Dance Alarm Clock’un alarmını susturmak istiyorsanız her sabah biraz dans etmeniz gerekecek.

Canımı sıkmayan şey yok der gidersin,şu divanşu pencereşu oda..Dünya da vız gelir sanakendin de..Bilirim çeker gidersin..

Gitsen iyi olacak, gitmezsen n’olcak?hiçbir şey…………………………………………………
Kamaradaki adam ” Bir konyak daha belki açılırdınız”
“Benim bütün çivilerim sökülmüş, nefes almak gibi kötü alışkanlıklarım var. Bu yüzden gidemiyorum”
Kamarada bir Korsika havası çalıyor “Mais où sont passées les gazelles” şarkı da adam da sıkıcı..
” Bu adamın daveti de hiçbir şeyi değiştirmedi, konyak konyak! ne bu be?”
Rüzgar adamı iyicene şamarladı, kamaradaki adamdan da, sıkıldı. Ne yapmalı diye düşündü.
“Yürümek boş, bir kahveyemi girsem, orada düşünürüm”
Vazgeçti. Beyoğluna yöneldi “kazık” bir birahanede, karnını bira ve taze bademle doldurdu.. Bira midesinde ekşidi o vakit yeter dedi. İnsanlıktan çıkmama ramak kaldı uzamalıyım burdan..
İstanbul’da da Beyoğlunda da olmadığını farketti.. Bu hissi daha önce de yaşamıştı, berbat bir duyguydu;
İnsanın aklı vucudundan sıyrılırdı sanki!.
Artık rüzgar durmuştu.. Etrafındaki her şeyin buğulandığını, kanının ısındığını, saatlerdir çalan telefonunu açmadığını hatırladı..
Saat gecenin 3’ünü gösterdi.. Etrafa baktı herşey ne kadar kirli ve bıktırıcı idi, bıktırıcı değil de murdar. Her taraf illet saçıyor.İllet ve pislik..
Eskilerde olsaydı küfeci bir çocuk gelir, onu alır gideceği yere bırakırdı..

Ramazan gecelerinin vazgeçilmezidir geleneksel davulcular… sesleriyle geceyi ayaklandırır , hayat macerasına erkenden başlatırlar… çoğu zaman günlük koşturmacalarımın çok rahat bırakmaması yüzünden geceye sarkan bilgisayar işlerim , davulcularla birlikte mesai yapmamızı gerektirir… böylece her gece davulun ritmik sesleri de alıp götürür beni delikanlılık çağlarıma…

sahura davul sesleriyle uyanmak çok hoş bir ayrıntı gibi dursa da , ilk gençlik yıllarımdan kalan bazı kötü hatıralarım vardır davulcularla ilgili… malesef çoğu suistimal içerir…