bildirgec.org

Bir Amerikalı Tarihçinin Onur Mücadelesi
Uzun yıllar soykırım üzerine makaleler kaleme aldı, kitaplar yazdı. Sadece Hitler dönemini değil, Avrupa, Afrika, Amerika tarihini de araştırdı, Oxford Universitesi Yayınları tarafından kitabı neşredildi, ödül aldı. Soykırım meselesine eğilmesinde çocukluğunun da etkisi vardı çünkü bir zamanlar o Hitler Almanyası’nda yaşıyordu. Velhasıl bilim camiasında saygın bir insandı ta ki projektörünü Osmanlı tarihine yöneltene kadar! Massachusetts Üniversitesi Siyaset Bilimi Profesörü Guenter Lewy’den bahsediyorum.

Guenter Lewy

İlk olarak Revisiting the Armenian Genocide (Ermeni Soykırımına Yeniden Bir Bakış) makalesiyle dikkat çekti Lewy. 1915’e farklı yaklaşıyordu. Ne soykırım tarafındaydı ne de “tehcirdir, olur böyle şeyler” diyordu. Lewy’nin temel tezi şöyleydi:

http://www.serdarsabri.com/2009/03/osmanlda-harf-inklab.html

Soru: Genellikle takip ettiğiniz televizyon programları?
Cevap: Belgesel Film.

Nanook of the North

Belgesel Film (Documentary)
İnsan duygularının ön planda olmadığı, eğlenceden uzak, tarihsel, sosyal, bilimsel ya da gerçek olaylarla ve kurguya dayanmayan konularla ilgilenir. Gerçeğin kendisini iletir. Bu tür filmler, tamamıyla belgelere, gerçek insanlara, gerçek mekânlara ve gerçek olaylara dayanır. Belgesel filmin genel amacı; bildirmek, öğretmek, eğitmek, inandırmak ve coşturmaktır.

Bu terim, Fransızların kullandıkları “documentarie” kelimesinden alınmış ve ilk defa John Grierson tarafından, Robert Flaherty’nin 1926’da çektiği “Moana” adlı filmin eleştiri yazısında kullanılmıştır. Gerçeği, bir öykü çerçevesinde değil, gerçekliğinin kendi dramatiği ile aktarır. Lumiera’nın çektiği ilk gerçekçi filmler, bu türün ilkleri olarak görülebilir ancak, dünya genelinde modern anlamda belgesel sinema Robert Flarherty ile başlamıştır.

Nanook of the North : www.filmreference.com

Belgesel filmin ilk örneği, Flarherty’nin 1922 yılında çektiği “Nanook of the North” (Kuzeyli Nanok) olarak kabul edilir. Ancak bu tür, sinema tarihine birdenbire ortaya çıkmamış, bir takım süreçlerden geçerek oluşmuştur. Bu yıllardan da öncesine dayanan teknik ve konu bakımından önemli gelişmeler kaydedilmiştir.

geçenlerde bir arkadaşımın önerisiyle gazeteci ve yazar hıfzı topuz‘un ocak 1999’da remzi kitabevi’nden çıkan “Taif’te ölüm” isimli tarihi romanını okudum.

mithat paşa

kitap kısaca, iki kez sadrazamlık yapmış Mithat Paşa’nın, Osmanlı imparatorluğunu çağdaşlaştırmak,sağlamlaştırmak için yaptığı çalışmaların, uğradığı haksızlıkların ve dönemin gaflet içinde olan yöneticilerinin hayatlarından önemli olan kesintileri bize sunuyor.
kitap hakkında şurada epey bir bilgi verilmiş. ilgilenenler bakabilir.
Kitabı okurken son osmanlı sultanlarından 2. abdülhamit hakkında bilgi toplamaya başladım ve ilgimi çeken değişik yorumlara rastladım.
sözgelimi mustafa kemal onun için :””Abdülhamid’in idare tarzı azami müsamahadır. “(Kaynak : Abdülhamid’in Kurtlarla Dansı , sf 327 , Mustafa Armağan) derken, Enver Paşa, Beylerbeyi Sarayı’nda hapis olan sabık sultanı ziyaretten dönerken Talat Paşa’ya ağlaya ağlaya şu itirafta bulunur: “Başımıza ne geldiyse bu adama yaptıklarımızdan geldi ve daha ne gelecekse o yüzden gelecek.”
yine günümüz tarihçilerinden prof.ilber ortaylı ise;”Dünyanın son hükümdarı , son evrensel imparator 2.Abdülhamid Han’dır.” demiş.

II. Abdülhamit

bu araştırmalarım sırasında 2. abdülhamit’in fotoğrafçılıkla da ilgilendiğini öğrendim.
şurada bu konuda bir yazı var.
derken üye olduğum bir gruptan Abdülhamit’in tüm fotoğraf albümlerine ulaşabileceğim bir link yolladılar. oh ne âlâ…
biraz daha araştırınca 2.Abdülhamit’in ABD kongre kitaplığına hediye ettiği (tarihini bulamadım) 36 adet fotoğraf albümü( albümde 1200’den fazla fotoğraf var) olduğunu ve bunların bir abd üniversitesinin sitesinde sergilendiğini öğrendim. linke tıkladıktan sonra karşımıza çıkan arama kutusuna “ABDUL-HAMID 2 COLLECTION” yazıp tıklayınca albüme ulaşılabiliyor.
örnek fotoğraflar:

beyoğlu

sirkeci limanı

son olarak Abdülhamit’in boğaz köprüsü projesini yaptıran ilk kişi olduğunu biliyor muydunuz?…

II. Abdülhamit’in köpRü pRojesi…

( umarım asparagas değildir, zira net ortamında her yazılan doğru olamayabiliyor!)
bakalım bu yazıdan sonra kitabı kimler okuyacak, ya da önceden kimler okumuş?
selamlar/sevgiler/saygılar

http://www.haber7.com/artikel.php?artikel_id=141235

http://www.iyibilgi.com/haber.php?haber_id=44149

Lisedeyken bizim okulun yaşı Cumhuriyet’ten daha büyüktü, bi türlü kafam almazdı durumu. Biraz daha büyüyünce baktım Cumhuriyet’ten daha yaşlı kanunlarımız (Memurin Muhakemat Kanunu, 1889) var (-ıdı, şimdi yok). Türkiye Cumhuriyeti kan ve gözyaşından başka redd-i miras temelinde kurulmuştur, peki reddedilen bu miras Osmanlı Hanedanı’nın mirası mı? Okul kitaplarında övündüğümüz Fatih’ler, Yavuz’lar, Kanuni’ler Osmanlı soyu olduğuna göre, hayır.

Birinci Dünya Savaşı sonrası, İtilaf Devletleri ile Osmanlı İmparatorluğu barış için toplandı. (10 Ağustos 1920) Toplantıların sonucunda Osmanlı tarafının temsilcisi Damat Ferit (bazı kaynaklara göre de Enver Paşa) , sözde barış için ortaya atılan, ancak yurdun her tarafının başka başka ülkelerce paylaşıldığı bir antlaşma olan Sevr’e imza koydu. Bu antlaşmaya göre azınlıklara fazlaca haklar veriliyor, yurdun her bir köşesi paylaşılıyor, mevcut Osmanlı hükümeti kabul edilemeyecek dayatmalara maruz bırakılıyordu.

Mustafa Kemal’in şerh koyduğu ve hatta yırttığı bu antlaşmanın tam halini görmek için tıklayınız. Geldiğimiz noktada, bize sunulan şartları ve Ermeni Soykırım iddialarını düşününce, zaman ne kadar ilerlerse ilerlesin düşüncenin aynı olduğunu görüyoruz.