bildirgec.org

Yazımı oluşturacak konuyu bulmak için hiç zorlanmadım. Görüyorum ki bu da beni çok üzüyor, bazı arkadaşlar ağızlarının ayarlarını haddinden fazla bozmuşlar.Terbiye kelime manası olarak; gelişmek, çoğalmak veya büyümek ya da; bir şeyi ıslah etmek manasına gelen kelimeden türemiştir.

İslamda terbiye;Çocuğun dünya ve ahiret hayatına, sıhhatli bir şekilde Kuran ve sünnet ışığında hazırlanmasıdır. Peygamber efendimiz; “Bütün çocuklar müslümanlığa uygun ve elverişli olarak dünyâya gelir. Bunları, sonra anaları, babaları hıristiyan, yahûdî ve mecûsî yapar” buyurarak, müslümanlığın yerleştirilmesinde en mühim işin çocukların ve gençlerin iyi terbiye edilmesi olduğunu bildiriyor.O hâlde her müslümanın birinci vazîfesi, evlâdına dînini ve Kur’ân-ı kerîmi öğretmektir. Evlât büyük nîmettir. Nîmetin kıymeti bilinmezse, elden gider. Bunun için pedegoji yâni çocuk terbiyesi İslâm dîninde çok kıymetli bir ilimdir. (Seyyid Abdülhakîm Arvâsî)

Çocuğu globalleşen dünyada (Çivisi çıkmış daha iyi bir benzetme olacak) hızla ilerleyen teknolojiye karşı yalnız bırakmamalıyız. Başımızdan çekilsin, ev işlerimizi rahat halledelim diye televizyonun başına gözlerini açar açmaz dikiveriyoruz. Bir nevi savunmasız bırakıyoruz. Karakterinin oluşacağı yaşlarda, plak gibi kayda geçtiği sırada, saçma sapan safsataların ortasında bırakıveriyoruz. Sonra da ilerleyen yaşlarda ”a biz daha saftık bunlar cin olmuş” deyip suçu içinde bulunduğumuz çağa atıyoruz. Rahatlıkla işin içinden sıyrılmış oluyoruz. ”Ağaç yaş iken eğilir.”
Atasözümüz hepimizce malumumuzdur.

ölüm bir yalnıza lüküs tür
rokee filigran sürdür

aaa orta tak kalp pimi mi
neme gerek böyle heyheylenmeler
bu derin sarsıntıda

çan tantana bir bak, aynana, rujuna, ruhuna
ölüm ensiz olunca çok pelür

http://www.sabah.com.tr/haber,EF24DDF6BBE446E7A8CFB58FE9B767BD.html

http://www.internethaber.com/news_detail.php?id=101964&uniq_id=1189236019

Sanırım bu başlık daha çok bir rumuz olmalıydı. Hepimiz hafife hergün bir selam atıp, ilgimizi çeken başlıklarda kahve içiyor, sigara tellendiriyor veyahut yeni bir kilim serip misafir bekliyoruz. Ama bazılarımız misafir edildikleri yerlerde evsahibine yaptığı kahvenin acılı oluşundan şikayet etmekten öte, o fincanı münasip bir yerine sokmayı söyleyerek uygunsuz davranıyor. Kimseyi karşıma almak değil amacım. Makul bir şekilde ölçüyü kaçırmadan bu konuda nasıl adım atılacağını tartışmak. Yorumların tek tek filtreden geçirilmesi uzun iş olsa gerek ama ana avrat düz giden her yorumun da yer alması hoş değil. Buyrun hafifperestler bir kahve içelim, sonra da falımıza bakalım..

Verdiğimiz bir eleştiri sözünü tutarken, toplumumuzdaki
bazı eğilimleri de eleştiriyoruz bu yazımızda.
Mekanımız asker ocağı, başlayalım!

Acemi birliğinde, akşam yemeğinden sonra bir de akşam dersi yapılıyordu.
Atatürkçülük eğitimi falan…

Aklıma gelmişken, “Atatürk’ün tanımı” diye birşey vardı.
On maddelikti sanırım. Yani tüfeğin silahın tanımı olur da,
“Atatürk’ün tanımı” kavramını hangi akla yakıştırırsınız,
bunu TDK’ya havale ediyorum.
Gerçi bu tanımın, “hangi aklın” eseri olduğuna dair duyumlar almadım değil.
Ama kesinliği olmayan bir konuda polemiğe girmeyelim deyip,
TDK’ya saygı ve sevgilerimizi gönderiyoruz(nedense!).

Taciz olayları her geçen gün artıyor mu? Yoksa daha çok mu dile getiriliyor? Bir bayan arkaşımızın yakın zamanda yaşadıklarını şu haberde okudum. Habere yapılan yorumlar, haberden daha dikkat çekici. Edep ve nezaket birer kuş olup uçup gitmişler, başka diyarlara.