beni affet olemp! yoksa gidemem hayatından. kalırım ayıbımla…
bu bahçe,
günahların afaki gömüldüğü,
tam ortasında bir kuyu,
etrafında çocuklar kana kana su içerler
ve fakat dudak çizgilerini boyayan
kan damlaları…
çığlığımdan ecelleri geçer.
kuyunun dibindeyim olemp!
beni bir daha,
son defa affet.
yoksa çıkamam hayatından
kalırım……… alışmış, kudurmuş
bir jilet keser sesimi
Gözümden taşıp, kirpiğime tırmandın
Ucuna geldin düşeceksin diye avucumu açtım
Avucumda kayıp parmaklarımın arasından süzüldün
Hemen öteki avucumla yardıma geldim
Tutamadım, tutamadım seni Anne!…
Gözümden, ellerimden kayışını, gidişini
İzledim hem gözüm hem yüreğimle
Ellerimi bırakmana hazır değildim
Hiç hazır olmazdım da…
Soğuk bedenine sarılmak bile
Öyle ısıttı ki beni
Ama ya gidişin Anne!…
Yan yana yanabildiğin kadar yan yürek
Yanmayan yürekten çıkan kötü evrene hakaret
Ozon tabakası bile dayanamadı
Sen nasıl dayanırsın yürek
Kuşlara da güvenim kalmadı arttık
Öpmüyorum, uzaktan seviyorum
Kenesi var neyime gerek
Deniz mi yok yok
Deniz de yasak artık bana
Son Akdeniz’deki depremden sonra
Mayomu şortumu naftalinledim de
Kaldırdım sandığa
Öteki yaza çıkar mıyım bilinmez
Çok tedbir aldım hatta abarttım
Yine de ecel gelirse
Ben şu an kapsama alanı dışındayım
Desem de…
İkna edemem be güzelim
Sen kal sağlıcakla…
http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/7250654.asp?yazarid=249&gid=61&a=149736
http://www.extrahaber.com/news_detail.asp?id=14402
http://www.deathclock.com/index.cfm
