bildirgec.org

http://ueba.net/hosted_pages/Balance-20070627

***HİÇ***
Saat sabahın 4’ü ”hiçlik”teyim demek isterdim ama değilim işte, sadece zihnimin esaretinde benliğim. Ne yazdığımın farkındayım nede yazacaklarımın. Huysuz geceye gömülmüş bendenim; günün tekrar çıkışını bekler nöbette gözlerim . Hayatın tekrarının gölgeleri vurdu yüreğime… ey sevdam ey yaşam ey var olan değerler, esaretim artık yeter yeter… istemiyorum değerlerimin esiri, sadece olmak istiyorum …sadece olmak ; üstelik anlamını bilmeden ve tam olarak ne olduğunu da ama sadece olmak ; erdemli mi yoksa umarsız mı bilinmez olmak, yada ne der, ne verir insana var mıdır değerleri özleşmişlikleri çabalar mı denge için yada kendi dengede midir ki? Söz de değil özde midir? Asıl geçişken midir, yoksa hayat pratiğinin gölgeleri midir olmak …hangi yeti tamamlar eksik kalan duruşları. Ruhun bileğimidir bükülen yoksa kendisimi … olmamışlıkta olan var mıdır? sayılır mı hesapsızlık ta … kaç boş vermişlik kabul görür dersiniz hayatta doğru sayılan … kim bilir ? yada bilmek mi gerekir …Boş verip geçmişi, dolu alabilir miyiz geleceği?… İşte işin sırrı yapabilene; boş ver yaşanmışlıkları ve dolu al daha henüz yaşanacakları…nede olsa bilinmezlere gebeyiz, düşlerimiz duamız olmuş nasıl olsa ümit kapısında …Bazen bir eksik bazen bir fazla değilmiyiz zaten kendimize ? E o zaman bu hesaplaşma niye niye bağrımız yakar kendini biz istemiyoruz üstelik diye yırtınırken …çitilemeden depreşmeden durur mu zihnin dualitenin ortasında? Kendi kausun da kargaşa yaratırken bu çığırtkanlık niye; niye esiriyiz değerlerin onlara değer biçen bilinç kimin ? Sen sen misin yeter mi ki irdelemeye sanki benliğin . Nedir ‘’olmak’’ dediğin??? Meltemce:)

biz daha tek ayak üstünde durmaya uğraşırken şurdaki link bana asıl dengenin ne olduğunu gösterdi..

Dengesiz besleniyorum.
Bir gün üzerime fazlasıyla düşülüyorken bir gün bir de bakıyorum beni seven adam kendini kaptırmış işe, güce, sorunlara ve bensiz hayata..
Bir gün bana ‘çocuğumuz olsa..’ diye başlayan bir cümle kurarken, bir gün yuva kurup evlenmek lafı açıldığında ‘sen o yuvayı rüyanda görürsün’ diyor.
Beni dengesiz besliyor.
Beni kendine aşık edip, duygusallaştırıp, gözümün ondan başka kimseyi görmemesini sağlarken bir yandan da aklını başına al kızım,mantıklı ol,adamın seninle evleneceği yok dedirtiyor.
Hepsi mi böyle, bendeki mi böyle bilemedim.
Babam anneme böyle çektirdi mi kestiremedim. Babam her zaman dengeli beslenmem gerektiğinden bahsederdi. Acaba bahsettiği bumuydu, çözemedim 🙂

Günlük hayatımızda birçok farklı düzlemde ilişki içindeyiz ve birçok ayrı rolü oynuyoruz. Hepimiz birilerinin eşi, birilerinin sevgilisi, dayısı, amcası, halası, yengesi, arkadaşı, kankası, komşusu, ortağı hatta düşmanıyız. Tüm bu roller en temelde bir çeşit alma-verme dengesi -ya da dengesizliği -üzerine kurulu ve bu denge uzun süreli olarak bozulduğunda ortaya önemli çatışmalar, sürtüşmeler, didişmeler, darılmalar, incinmeler, küslükler, çıkıyor. (Ya da benim durumumdaki gibi hayatı sorgulamalar)

Bugün yaşadığım bir deneyim sonucunda bu tür bir sorgulama içindeyken, gözümün önünde şöyle bir vizyon belirdi ve bunu sizinle paylaşmak istedim.

az kaldı düşüyordum

insan olmak mükemmel birşey ama biz farkında değiliz yaptığımız en basit hareketleri bile robotlara öğretebilmek için dünyanın en iyi gelişmiş akılları sabahlara kadar laboratuvarlarda çalışıyor…ve sadece insan hareketlerini daha iyi kopya edebilen makineler yapmaya çalışıyorlar. İşte son örneği PITTSBURGH, Pennsylvania da bir bovling topu üzerinde dengede kalabilen ve 5 ayak uzunluğundaki bu robot sadece dengede nasıl kalınır, onu göstermek için yapılmış…ama biz bunu 1 yaşımızdan beri yapıyoruz 🙂 ve hiç milyon dolar araştırma giderimiz olmadı! ayrıntı

sabirla inceledim. çok eğlenceli.