bildirgec.org

Kız evlat olmak zordur, kız çocuk sahibi olmak ta öyle. Ergenlik çağının hem ebeveyn hemde çocuk için zor geçen günlerine komşu teyzelerin, akrabaların, annenin ” ben senin yaşındayken başlıklı zıtır pıtır cümlelerinin sonu gelmez”

Eve geldikleri zaman maşallah kızın boyunu geçmek üzere iş yapıyor mu? yardım ediyor mu sorularına maşallah elinden her iş geliyor, bana çok yardım ediyor şeklinde cevap vermek isteyen manyak gönül doğruları açıklayıp hayır yatagını bile ben söylemeden toplamaz deyiverince, alınan tepkiler karşındakini dişleyesini gerektirmez mi? Çocuga tembel oldugu, sorumsuz oldugu için kızılması bir kenara anne de eleştirilir, yarın öbürgün yurtta okursa, kocaya gidince ne yapacak bu?

Hamile kalanyada hamileliğe hazırlanan her kadın canının ne isterse yakınları tarafından bulunup getirilecegini, istenebildigi kadar şey istenebilecegini düşünür ve tatlı tatlı heyecanlanır. Sabah bulantılarından, canının çektigi yemeklerden daha fazla olan tiksinilen yemeklerden, her yerde ansızın geliveren hiç zevk vermeyen miskinlik ve uykudan habersiz ben şimdi bunlara gecenin körü mango diye tutturup Çiçek Pasajı’na falan göndereyimde görsünler diye şımarır durur ve erkeklere ulan keşke ben hamile olsaydım dedirtir.(aşerme genellikle limon,turşu,tatlı, erik,karpuz, gibi yiyeceklere olur)

Kızımda aşermek falan yaşamadım ben yaşadıysam da yaşımın küçüklüğü ve kavak yellerimin yüzünden hissetmedim. Ne bulantı ne uyku nede canımın bir şey çektiği görülmemiştir.Ancak oğlumu taşırken yeşil eriği düşünüpte sinsi sinsi gülümsedigim dakikaları bilirim, yemek yerken bir anca bitse de uzanıp eriklere yumulsam diye heyecanlanırdım. Eşim bir gece kalktıgında önümde erik çekirdeğinden bir tepe görünce yemekten fenalaşıp öldüm zannettigini anlatır durur.

Allah’ım! Kabus gibi..Kara kuru,esmer 9-10 yaşlaırnda bir çocuk,sanki ağzımı daha ne kadar geniş açabilirm acabacılık oynayaraktan “anneeee” diye bağırıyor denizin kıyısından,aslında derinde olduğunu sanarak. Ne de şirin,canım benim,aman da aman…Herşey çok güzel,gözlem yetimin doruklarındayım ve çocukluk hatıralarımın en derinlerinde…Sanmalarımı,sanılgılarımı hatırlıyorum hep denize dair,ellerimle aşağıdan kumlara dokunarak ve bu vasıtayla sırtımla beraber popomu su üzerinde bırakmaya çalışarak,gene ellerimle ilerlemeye çalıştığımı,bunun adını “yüzüyorum!!” koyduğumu falan hatırlıyorum,hatırlattın çocukk,saol..

Artık annelerin, babaların sözü mü geçecek nedir camiada, neden olmasın?

Bugün Uno’dan bir mail geldi.www.buyumek.com.tr‘yi yayına açtıklarını haber verirken blogumdaki bir yazıyı için izin istemişler. Pek hoşuma gitti.

Tamek Kids, Cafe Crown, Milupa Aptamil’in yaptıklarını ve yazının kalanını okumak için tıklayın.

…

Acilen eve gelmem istenmişti. Arabayı sürerken hayatımda ilk kez ellerimin terlediğini, baktığım yere odaklanamadığımı fark ettim… Olay haddinden fazla büyüktü, telefonda bir şey söylemedikleri için çok şey anlıyordum, fakat o soruyu sormaya çekiniyordum. Sonra sordum. Öldüğünü öğrendiğimde ellerim soğudu. Nefesim daraldı. “Nasıl olur?” sorusuna ise yanıt veren olmadı. Belki de o soruyu hiç sesli sormadım!

Kulağımda ninni sesi,
Gül kokar onun nefesi,
Var mıdır, anam gibisi,
Benim anam, canım anam.

Ben ağlarsam, o da ağlar.
Gözyaşı sel olur çağlar,
Hasta olsam, kara bağlar,
Benim anam, canım anam.

Kalbime yazım adını,
Bal vermez onun tadını,
Ömrümün bir tek kadını,
Benim anam, canım anam.

Anneler her yıl, bir gün ayırdık,
Ona karşı geldik, eli kayırdık,
Meyvesini aldık, dalını kırdık,
Bize kırılmadın, sevgili annem.

Yılda bir gün değil, bir ömür yetmez,
Annemin emeği saymakla bitmez,
Neyi varsa alsak, gücüne gitmez,
Bize darılmadın, sevgili annem.

Sevgiye adanmış elini tuttuk,
Gönlünde açılan gülü kuruttuk,
Başkasını sevdik, seni unuttuk,
Bizi unutmadın sevgili annem.

10.05.2009

Annem bir süreliğine yurtdışında ve evin büyük kızı olarak yeni anne benim. Babam yurtdışına gider evin babası ben olurum, arkadaşlar izne gider, ben onların işine de sahip çıkarım, annem gitti en sonunda şimdi de anneyim ben. Hep birilerinin yerini tam olarak doldurabilme çabası… İster istemez yoruyor insanı.

Asıl sorun şu ki, babam gittiğinde evle ilgili çok fazla yükümlülüğüm olmuyordu, pazardı marketti evin eksiklerini tamamladım mı sorun bitiyordu. Ama mesele annem olunca hiç öyle olmuyor, çünkü annem yemek yapıyor! Yazları annem kardeşlerimle gittiğinde benle babam gül gibi geçinip gidiyorduk. Babam yemek yapıyordu bende temizlik evdeki nüfusta azaldığı için tek sorun annemi özlemem oluyordu. Şimdi evdeki nüfus sayısı oldukça fazla.

Annem yok artık!

Bu, Ataol Behramoğlu’nun bir şiirinin adı.

Annem yok artık. Beni düşünen kalbi yok. Bitti.

Umutsuz olmak istemiyorum. Umutsuzluğun bir çıkar yol olmadığını biliyorum.

Annem yok artık,

diye başlayan ve

Umutsuz olmamak gerektiğini biliyorum, bu acımasız gecede

Yazgı diye bir şey yok, içinde yaşadığımız bu toplum öldürdü annemi.

Ey benim yüreğim, güç ver bana, ey hayat güç ver bana, anneme yaraşan şiirler söyleyeyim…

diye devam eden şiirinin adı.

Mardin’in Mazıdağı ilçesine bağlı Bilge köyünde meydana gelen korkunç katliam tam 70 çocuğu öksüz ve yetim bıraktı. Yaşadıkları korku gözlerinden televizyon ekranlarına yansıyan, aralarında süt emen bir bebek de bulunan 70 çocuğun çoğu annesiz kaldı. Vahşetin karmakarışık izlerini yüzlerinde taşıyan bu çocuklar şimdi kendilerine uzanacak yardım ellerini bekliyor ama öncelikle, anneler gününe üç beş gün kala toprağa verdikleri annelerinin yerine geçecek elleri…

Gelirken sayısı belli olmayan, ne umutlar besledik,
İlk attığımız naralar da kim bilir neler sakladık.
Gözlerimizi açtığımız an, onun merhamet dolu bakışlarında,
Uçsuz bucaksız olan ummanına , üryan daldık.

Uykusuz geceler sabaha bağlanırken,
Nefeslerimiz an be an kulağında çınlarken,
Gelecek kaygısı taşımadan, dün, bugün, yarın demeden
Rahat kollarında güneşi gördük.

Hep yanımızda olacak, beraber yürüyeceğiz,
Beraber tırmanacağız, sarp merdivenleri,
Önümüzde biriken çakıl taşlarını ayıklayacak usanmadan,
Ve belki bir gün ansızın, çekip gidecek.

http://img211.imageshack.us/img211/7943/clipimage002me1.jpg

Gidişine bakıp kalacak, gözlerinde boğulan gözlerimiz,
Damarlarımızda akan kanı donacak,
Gözyaşlarımız, ta yüreğimizin derinliklerine akacak
Yara alacak üzerine titrediği canımız.