Çaresiz iç çekişlerimde, pişmanlıklarımı düşünürkenSensizlikle boğuşmaktan yoruldum artıkÖnceleri sensizde sevebileceğime inanırkenYokluğunun acısını bastırmayı beceremedimYürüdüğüm her yol, yuttuğum her lokma, yaşadığım her dakika seni acımasızca hatırlatırkenHayalperest gönlüm hala döneceğini umut ediyorBu hayatta kalan tek tutunacak dalım umutlarımkenYine senli bir rüyadan, sensiz uyanmaya korkuyorumBu aşk gelgitlerine ne kadar daha dayanabilirim bilemiyorum amaYüreğim hala ilk günkü gibi sapasağlamkenBen yavaş yavaş tükeniyorum
yorumlar
Cân’ım, şiiriniokuyunca Bediüzzaman’ın şu sözü aklıma geldi.
Aşk sonu ızdırap…
güzel yazmışsınız da, yinede bırakıp gidenler için üzülmeğe değmez derim…
Teşekkürler arkadaşlar.
Canal.., henüz bir şiirini okumama rağmen,bu şiiri yazanın sen olduğunu okurken anladım:))
IL MARE ins bu sefer biraz daha farklı olmuştur.
İranlı bir şair der ki; “Aşka uçma kanatların yanar.” Mevlana der ki; “Aşka uçmadıktan sonra kanat neye yarar?“
işte insanın sonunu bile bile karanlığa yürümesinin sebebi aşktan başka bişey olamaz…
”Yüreğim hala ilk günkü gibi sapasağlamkenBen yavaş yavaş tükeniyorum”En çok bu kısmı sevdim..