Korkuyorum şu sıralar…Son zamanki hal ve tavırlarımdan,gözlemlerimden,bazı çizgilerin dışına çıkışlarımdan,ötekilerine kayışlarımdan…Yeni bir güneş gözlüğü almanın ardından mesela,gözümün, yanımdan geçenlerin güneş gözlüklerine takılıp,onlarınkinin nasıl olduklarını merak etmesi gibi bir hal içerisindeyim…Güneş gözlüklerinin yerini insanların meslekleri,ne yapıyor oldukları aldı şu günlerde…Yeni bir şeyin içine girmenin hayatımda yarattığı etkiyle,kimi görsem,kimi izlesem televizyonlarda falan,söylediklerinin,yansıttıklarının anlık etkisi değil de bunların onların hayatındaki uzun ömürlü etkileri umursama alanıma giriyor.Araçlardan çok amaçlarla ilgileniyorum şu sıralar,insanların hayatlarını nasıl idame ettirdiklerini,bunu yaparken mutlu olup olmadıklarını onlar adına sorguluyorum en çok kendime pay çıkararak.Kendimin olmasını istediğim yerde,benden bir başkasını gördüğümde onun adına mutlu da olamıyorum ama,bu kadar da şeytanlaşabiliyorum,kıskanıyorum,debelenip duruyorum içimde biryerlerde,çok geniş olmayan köşelerde;duraksıyorum sonra,yoruluyorum,eski halime geri dönüyorum.Çok şey yaptığımı sanarken,kendimi yormaktan öteye gitmiyor hiçbirşey.Yalancı bir debelenişin,yalancı bir yapıcılığın ortasında buluyorum kendimi,sanki birşeyler yapmışım gibi yalancı bir izlenimden sonra da koca gerçeklikler sarıyor sakinliklerimi.Sakin olduğum her anın altında yalancı bir olgunluk yatıyor,yattığı yerde izini çıkarıyor,alıştırıyor kendini oraya;sıkça ağrıyan başımın üst üste aldığım ağrı kesicilerle yalancıktan kendine gelmesi gibi,hapların istemsizce kalıplarını o ağrıyan noktaya kazıması gibi,kendimi iyileştirici her düşünce çoktan yerini almış sanki en ufak bir isyanda ait oldukları kalıplı bölgelerine yerleşmek üzere…Alışmışım yalancı mantıklara sanki…Unutmuşum gerçeklerin şuursuzluğunu sanki…