Evet, yine ben… Neden buradayım bilmek ister misin? Yok, yok öyle kolay anlatmam. Bekle… Hemen olmaz. Tadını çıkartmam lazım önce… Kolay lokmalarla beslemiştim seni… Ama şimdi anlıyorum ki hata etmişim. Kelimelerimi öldürüp geliyorum yanına… Ölsünler ki duymasın kimse ve söylemesin benden başkası…Çok mu merak ediyorsun ne diyeceğim, öyle kulak kesilmiş bekliyorsun beni…Ne söyleyecek acaba bunca günden sonra? Acaba nereden başlayacak. Yalvaracak mı? Yoksa dizlerime mi kapanacak? Hadi BENCİL sende…
Tamam, tamam kızma Pssşttt… Acele etme ama… Bekle… Bu kelimelerimi toplamalıyım önce, gidişinin ardından pek bir dağıldı garipler, bilirsin gidişinin ardından pek bir konuştular ya. Susturayım önce. Bekle ama. Kelimelerimi öldürüp geliyorum yanına… Ölsünler ki duymasın kimse ve söylemesin benden başkası…
Ne çok… Boş ver dememe kızarsın bilirim ama boş ver. Sevmiştik birbirimizi diyecektim. PeH… PeH ki ne PeH… Palavraları bırakalım da işimize bakalım bir an önce değil mi?
Ööfff… Bir kere de olsa sus… Sus Allah aşkına… Bak bir şey diyeceğim sana… Bu kelimelerimi var ya? Belki de katlederim daha sonra onları, acı çektiririm onlara… Sırf sana yazıldıkları için yaparım bunu da… Bir daha yazılamasınlar diye sana…
Pssşttt Diyeceğim işte sevgili. Lütfen bekle. Bekle ki anlatayım. Tamam, bak söylüyorum işte. Hani sanaydı ya bu kelimelerim? Artık değil. Değil işte. …Kimin olduklarını ne yapacaksın? Senin değiller artık. Senin olan kelimeler öldü. Pssşttt. Dağılma hemen… Katli vacip oldu kelimelerimin… Senli cümleler kurdukları için. Bende katlettim. Bir şey diyeyim sana CANIM… Bekle… BEKLE… Kolay lokmalarla besledim seni, tıpkı bir kuş yavrusunu besler gibi. Karga misali… Evet, Canımın içi sevgilim…Boş ver… Ciddi, ciddi boş ver. Ben dikeyim harflerin çıktığı o dilimi, o da yetmez tamamen kapatayım çenemi…
PeH…