Insan biraz cocuk olmali, bir balon gordugunde
istiyorum diye tutturup aglayabilmeli !
Insanin bir annesi olmali etegini cekistirebilecegi
Insan yolda yururken biraz da etrafina bakmali degisik
hayatlari gormek icin
Insan gecenin bir vakti yatagindan firlayip seni
seviyorum diye bagirmali
Insan sabah uyandiginda yataginin basucunda bir gul
ile bir not bulmali:
Uyandirmaya kiyamadim…
Insan heyecan duymali yeni gunun getirdigi isiklar icin
Insan sinirlenmeli, kavga etmeli inandigi degerler icin
Insan arada asik olmali sonunda aci oldugunu bilerek
Insan bazen de sarhos olmali, bir turku tutturup
sokaklari arsinlamali
Insan anlamsizca beklemeli telefonun calmasini belki
arayan O’dur diye
Insan efkarlanmali tabi biraz da; belki hic olmayacak
seylere sirf efkar olsun diye
Insan ara ara kocaman olmali dunyalar kadar; herkesi
kucaklamali
Insan bazen kendi olmali bazen herkesten bir parca
Insan bazen de aptal olmali inanmak istedigi seylere
inanmali
Insan gercek olmali ruya gorebilmek icin
Insan olmeli zamani gelince; ama zamani gelince
yorumlar
Velhasil insan olmak zor zanaat…
Yaşamın anlamı olmalı…
her gün verilen 86.400 sn. krediyi unutmamalı… her anı limon gibi sıkmalı…
arkaya dönüp bakmadan…
yarınları hedeflemeli…
kaynak
Kæymæk himm doru
eğer erkekse brezilyayı görmeden ölmemeli.
PS:Bütün denizcilerin söylediği bir söz.
yoksa hic olunmamali mi
bu şiirin tekrarı bunlar hep… olmuyor olmuyor, daha çok çalışmalısınız. eheh
gereklilik kipi sevmem
Gecenin bir saatinde uyanıp seni seviyprum diye bağıran adamın ağzının üstüne öyle bir tane yapıştırırım ki bir daha hiç bir şey diyemez olur vallahi…
bu yazıdaki gereklilik rahatsız edici bir “ilkelilik takıntısı” olarak batmadı benim gözüme. aksine diğer “gerekliliklere” karşı bir meydan okuma hissi uyandırdı bende. evet, hapsetmeyelim varlığımızı, adımıza(!) üretilmiş yapay tercihlerin sığ havuzlarına. varoluşun çağlayanına katılıp hayatın içinde akalım en doğal ve aslında en olması gerekli, “olduğumuz gibi” halimizle..!