09.01.2007İstanbulBugün çok sıkılıyorum. Tesiri olmayan bir söz. Sanırım sık tekrarladığım için.Beynimin içinde bir sürü düşünce var. İnsan beynini okuyamamaları ne güzel. İstanbul’dayım. Adresi versem Google earth den bulabilirsiniz belki (dünya hakikaten küçüldü, ekrana sığdı).Bir odadayım, bilgisayarıma karşı. Ne garip bir duygudur başka yerde, başka şeylere bakıyor olmayı tercih etcek bir ruh halinde bile değilim.Fiziksel hiç bir rahatsızlık hissetmiyorum şuanda. Öyle ki, çorabım bile sıkmıyor beni.“Neden yapıyorum bunu?” diye başlayıp sorabileceğim onlarca soru. Hayatımın filmi bir yerlerde sürüp gitmekte.Herşeyin “try again?” i olduğu dünyada, başka hayat olmaması garip bir duygu.27. yılıma giriyorum nefes aldığım. Hatırlıyor muyum 24 ümde neler yaşadığımı?Keşke yine olsa dediğim bir mutluluğu? Neden bitti, bitmeseydi dediğim bir aşkı?Ne kalmış elimde? 27 sayısından başka.