Sabah annemle konuşuyordum.Konu herzamanki gibi benim bişiler hatırlamamla başlayıp tembeliğime kadar gitti.Bilmem izlediniz mi ve hatırlıyo musunuz.Amedeus filminde küçük Mozart’ın ilk önce kemanla sonra da gözleri kapatılmış bi şekilde çaldığı küçük bi melodi var.İşte ben de durup dururken onu hatırladım ve neden gerek duydum bilmiyorum.Anneme melodiyi hatırlayıp hatırlamadığını sordum.O da izlemişti benle ama nerden aklında kalsın kadının.Benimkadar ilgili değil bir,ikincisi de müzik kulağı sıfır desem yeridir:)her neyse Mozartın dahi olduğundan,tanrı vergisi bi yetenek olduğundan fln konuştuk,hatta muhabbet uzadı Paganini’ye kadar!Müzisyenlerin deli olduklarından ve benim de müziği bırakmazsam delireceğimden korktuğunu itiraf etti canım anneciğim:)Şöyle bi soru takıldı aklıma.”neden artık böyle dahiler çıkmıyoR?”Gerçekten hiç düşündünüz mü günümüzde böyle oturup müzik için kafa patlatan insan hiç yok gibi birşey.O da ayrı bi yetenek tabi ben nekadar kendimi sıksam da onca yıllık müzik eğitimime rağmen oturup bi konçerto bile yazmam.Özlem duydum neden böle yetenekler yok diye.İçim sızladı.İnsanlar artık tembelleşti.Herkes teknolojinin peşinde sürüklenen miskinler oldu çıktı.En başta ben.İki program yüklüyosun en güzel sesleri birleştirip müzik yapıosun.tembellik işte ne ki bu başka?Belki elime kemanımı alsam ben de bi konçerto yazardım.Ama yok biliyorum yok o dahilik bende:)Annecim korkma delirmeme ama tembel oluyorum bu gidişle:)
