bildirgec.org

Değişen dünya şartları insanı da değiştiriyor bence.Sonuçta diğer varlıklardan farklıyız.Düşünebilmemiz bizi en iyiye doğru götürüyor.Belki de ihtiyaçlarımız o yüzden bitmiyor.Değişen dünya şartları dedim ama o doğal şeyler değil bahsettiğim yine insanın dünyaya kattığı şeyler.Bir insan çıkıp milyonlarca insanı farklı isteklere yöneltebiliyor.
İnsanlar gün geçtikçe değişiyor.İnsan dışı bi varlık oluyorlar kanımca..Vücut kokularunu çiçek kokularına,bedenleri kumaşlara bürüyorlar..Bence tam bu noktada insan değil başka bi yaratık oluyoruz.İhtiyacımızdan fazla olnaı istiyoruz.Aklımızı boş şeylere kullanıyoruz.Oturup düşünmek varken rahat rahat..sizce insan ne?Yoksa tam olarak şimdi mi insan olduk?İnsan gibi kokmuyor,görünmüyorken nasıl insan olduğumuzu savunuyoruz ki?

Bence biyolojik olarak hiç bir ehemmiyeti olmamakla birlikte Sosyal açıdan fevkalade mühim bir rol oynamaktadır…
Evlenilmek istenen kızın bakire olmasını istemek kadını metalaştırmaktan öteye gitmemektedir.. Sonuçta insan Sıfır kilometre araba alır gibi Sıfır kilometre Kız almak istemesi araba -kız denkliği mantığına gidilmesini göstermektedir… kız gibi araba tabiri de bu yolla türetilmiş bir benzetmedir…
Bir diğer boyut ise bekaret sıfatı altında toplanan değerlerdir. Her bakire bu değerlere sahip her Bakire olmayan da bu degerlerden yoksun mudur sorusunu sormak isterim.. Benim yaşamdan gördüğüm kadarı ile bu soruların ikisi de hayırdır.. yani bakire olup da bu değerlerden yoksun olan pekçokları oldugu gibi bakire olmayıp da bu değerleri taşıyanlar da pek ala bulunabilmektedir… ( Bekaretimi bozma başka yolları kullan diyerek kucak kucak dolaşan kızlar oldugu gibi, Sevdiğine kendini teslim etmiş ama ilişkisi yürümemiş erdem sahibi kızlar da mevcuttur)

Sabah annemle konuşuyordum.Konu herzamanki gibi benim bişiler hatırlamamla başlayıp tembeliğime kadar gitti.Bilmem izlediniz mi ve hatırlıyo musunuz.Amedeus filminde küçük Mozart’ın ilk önce kemanla sonra da gözleri kapatılmış bi şekilde çaldığı küçük bi melodi var.İşte ben de durup dururken onu hatırladım ve neden gerek duydum bilmiyorum.Anneme melodiyi hatırlayıp hatırlamadığını sordum.O da izlemişti benle ama nerden aklında kalsın kadının.Benimkadar ilgili değil bir,ikincisi de müzik kulağı sıfır desem yeridir:)her neyse Mozartın dahi olduğundan,tanrı vergisi bi yetenek olduğundan fln konuştuk,hatta muhabbet uzadı Paganini’ye kadar!Müzisyenlerin deli olduklarından ve benim de müziği bırakmazsam delireceğimden korktuğunu itiraf etti canım anneciğim:)Şöyle bi soru takıldı aklıma.”neden artık böyle dahiler çıkmıyoR?”Gerçekten hiç düşündünüz mü günümüzde böyle oturup müzik için kafa patlatan insan hiç yok gibi birşey.O da ayrı bi yetenek tabi ben nekadar kendimi sıksam da onca yıllık müzik eğitimime rağmen oturup bi konçerto bile yazmam.Özlem duydum neden böle yetenekler yok diye.İçim sızladı.İnsanlar artık tembelleşti.Herkes teknolojinin peşinde sürüklenen miskinler oldu çıktı.En başta ben.İki program yüklüyosun en güzel sesleri birleştirip müzik yapıosun.tembellik işte ne ki bu başka?Belki elime kemanımı alsam ben de bi konçerto yazardım.Ama yok biliyorum yok o dahilik bende:)Annecim korkma delirmeme ama tembel oluyorum bu gidişle:)

günün anlam ve önemini herkesin bildiğini sanırdım.Taki dün bir adamın ya yarın Atatirk’ün doğum günü demesine kadar.yerin dibine girdim..hala koyun gibi yaşıyoruz bilgilenmiyoruz bilgilendirilmiyoruznasıl geldik bu günlere bilmiyoruz.hala bilmeyenler varsa öğretmek,hatırlatmak isterim bu gün 10kasım.yürdümüzün kurtarıcısı baş öğretmenimiz Mustafa kemal Atatürk’ümüzün ölüm yıl dönümü.
saygıyla anıyoruz.rahat uyu atam..
Bir kac video

Hiç düşündünüz mü şiiri neden yazar,okuruz.yada hiç acı çekmeden şiir yazana rastladınız mı?şiir bence insanın acılarının toplamı sonucu örgütlenen sözcükler.genellikle bu acılar da aşk sonucunda oluşur.her aldığımız darbenin acısı minik bir satır oluşturur kafamızda kalbimizde ise taze kanayan yaralar.kalp acıdıkça beyni zorlar yaz artık şunları dök içini kurtul rahatla diye.we siz hissetmeden bir sabah uyandığınızda ilk şiirinizin ilk mısraları ağzınızdan okuyormuşçasına dökülüverir.acı geçmeye başladığı vakit üretemezsiniz.donup kalırsınız.
kanımca şiir acı çekmenin çocuğudur.mutluluk geldiğinde kapınızı düşünmeden açar,ve onunla sürüklenmeye başlarsınız. mutluyken hiçbişi gelmez aklınıza laylay lom gidersiniz.ama o mutluluk gidince işte bahsettiğim noktaya dönüş yapar kabuğunuza çekilir.we korkmuş bir sokak kedisi gibi tırnaklarınızı çıkarıp mırıldanmaya başlarsınız….