Tamam da tam işleri yoluna koymuşken, bir memur çıkar sen askere gideceksin der.

-haydaa. buyrun burdan yeyin.

ama ben şimdi gidemem ki . bile deyemeden. nereye düştüğünü bile söylüyorlar. bide teselli etmek için midir bilmem.

– hadi yine iyisin acemilik iyi yere düşmüş.

diyorlar.

şimdi olaya bak. tam önümde hayatımın fırsatları cirit atıyorken onlara .

– pardon sizi yakalayamam çünkü askere gitmem gerekiyor.

demekle yetiniyorum.

Sanırım tam 18 ay sonra içine kapanık, alıngan ve izbandut gibi bir vucutla döneceğim. tabii ciritler de yerilde dururmu bilinmez.

Belki iyi bir onbaşıya rastlarım, belkide yazıcı yaparlarda internete girerim arasıra ( umuyorum ).

ama bundan sonra hiçbir zaman askerliği yapmamış genç ve deneyimsiz bir çömez gibi gözükemiyeceğim. ve hayattaki hatalarımı buna sayamıyacağım. İşte buna yanarım.