İçimde bir söğüt ağacıAğıt yakıyor sevgisizliğeYapraklarını döküyor birdenÜrperiyor çırılçıplak-lığa..Apar topar gitmek istiyorGövdesini kaldırmaya yelteniyorBir adım dahi atmak istiyorDireniyor ümitsizliğe..Ve sonra kabulleniyor ‘ben buradayım’ diyeKabulleniyor ve kederi siliyor.Ruhunu sarıyor bütün gövdesineSeviyor her köşesiniFark ettiğini fark ediyor kendininAğlayışlarına karşılık veriyor gök gürültüsüAçılıyor eli koluKöküyle yükseliyor semayaVe gökyüzünde onuEn parlak yıldız karşılıyorEtrafında döne döneAşka dönüştürüyor..
