İçimde bir söğüt ağacı
Ağıt yakıyor sevgisizliğe
Yapraklarını döküyor birden
Ürperiyor çırılçıplak-lığa..
Apar topar gitmek istiyor
Gövdesini kaldırmaya yelteniyor
Bir adım dahi atmak istiyor
Direniyor ümitsizliğe..
Ve sonra kabulleniyor ‘ben buradayım’ diye
Kabulleniyor ve kederi siliyor.
Ruhunu sarıyor bütün gövdesine
Seviyor her köşesini
Fark ettiğini fark ediyor kendinin
Ağlayışlarına karşılık veriyor gök gürültüsü
Açılıyor eli kolu
Köküyle yükseliyor semaya
Ve gökyüzünde onu
En parlak yıldız karşılıyor
Etrafında döne döne
Aşka dönüştürüyor..
