Yalnızlığına kaç dostum: görüyorum ki her yerini ağılı sinekler sokmuş. Sert ve
sağlam bir havanın estiği yere kaç!.
Yalnızlığına kaç!. Sen küçük ve acınacak kişilere pek yakın yaşadın.Onların göze
görünmez
Öclerinden kaç!.. Artık el kaldırma onlara! Sayısızdır onlar, hem senin yazgın
sinek kovmak değil ki!…
