Oyun biter şah’ta piyonda aynı kutuya girer…Sadece yalnızlık biraz daha kalabalıklaşır.Kendi içinde bölündüğün tüm eğrilerle…Kendinden çekip gitmek için verdiğin savaş biraz daha anlamsızlaşır.Her uyandığında…Bu yüzden uyanmaktan nefret edersin,uyumaktan da…Oysa gitmek istersin hep mesela kurgusu eksik kalmış bir ölüm senfonisine…Cümlelerinin bakireliğini kendi kanınla vaftiz etmek istersin…Tanımadık ten’lerin ter’inde yıkanarak…Güldüğün zaman gözyaşının tadını almak istesen de ağlamayı bile beceremezsin…