Doğduğum an başlaımıştı,dünyadaki o zor parkurumİlk adımlarımdı belki belkide ilk sözcüklerimdiOna karşı ilk karşı duruşumHer ilerleyişte,her engel atladığımdaBir başkası ,bir başkası çıkmıştı karşımaKimi zaman kendimdi aşmam gerekenKimi zaman benliğim,Kimi zamansa nefsimdi,Bazen takıldım,bazense düştümYılmadım yılmadan yeniden devam ettimYeni umutlar,yeni hayallerleKimi zaman kaybettim yolumuKimi zamansa sonuncu geldimSense herzamanki gibi destek oldunKol kanat gerdinBen engelleri aştıkça sen sevindinSen sevindikçe ben engelleri aştımBen düştükçe sen bana kalkma gücünü verdinBen kalktıkça sen engelleri ortadan kaldırdın.Düşündükçe anlıyor insan kıymetiniVarlığın sarıyor bir anda tüm benliğiniDüşündükçe farkediyor insanTek dostun,gerçek dostun sen olduğunu anlıyor insanHayata karşı duruşunda yanlız olmadığını anlıyor insanVe şükrediyor sanaSana şükürler olsun rabbim.
