hayat ne güzel değil mi, bahar da geldi lay lay lom şeklinde, artık mutlu olmak “zorundayız”, bunalım yok, kasvet yok, mutsuzluk…o da neymiş?ben sevmiyorum güneşi, kış olsun mümkünse ya da sonbahar en güzeli.bahar geldi diye kendimi iyi hissetmek zorundaymışım gibi hissediyorum sonra da niye hissedemiyorum diye üzülüyorum (ne ki bu?). düz mantık: bahar güzel, her mevsim güzel, çünkü hayat güzel. peki ya hayattan ne istediğini bilmiyosan..karışık mevzular.en son ne zaman çok çok çok eğlendim hatırlamıyorum, eğlenmişimdir de çok çok değil, yani kendini unutacak, kendini hayatın tam da ortasında içinde hatta hayatın kendisi gibi hissedecek kadar değil..ben bi eğlenip geliyim (nasıl olacaksa), bakiim tam (%100) mutlu olma potansiyelim hala mevcut mu