Her ayrılık aynıdır derler, evet ama benimkisi farklı… Kiminki farklı değil ki?Peki Sıla’nın şarkı sözünde dediği gibi mi yapmalı? “Oluruna bırak”. İnsan nasıl becerebilir bunu? İnsan nasıl bu kadar kalender olabilir? En azından ben beceremiyorum hem kendime zulm ediyorum hem çevreme… En çok annemi üzüyorum, sanki onun suçu neymiş?Sonunda konuşmaya karar verdim; Karşımda konuşmaya bile üşenen biri var… Bütün cesaretimi toplayarak onu anlamaya çalışıyorum ama onda bu gayretin zerresi yok buz gibi bana bakıyor… Anlıyorum ki, bir an önce bitsin bu işkence de gideceğim yere gideyim havasında…Kendimi alçalmış, yerlerde sürünen bir varlık gibi hissediyorum o andan itibaren… Lanet olsun sana diyorum. Ne cehenneme gideceksen git umurumda değilsin diyorum , unuturum unutacağım elbet…Aşkı seven gönül varsa hasret biter derler..Ben de bunu yapacağım.