Karakterize ettiğim ruhların altında eziliyorum,tüm basitliğimle.basitlikten kasıt bayağılık mıdır?peki bayağılığın kötü olduğunu kim ispatlayabilir bana!basitlik zor mudur,yoksa bir engel mi yada belki de ulaşılması gereken hedef, yaşamın ta kendisidir.bildiğin her şeyin birer çöp olduğunu anladığında bir insan nereye sığınır,bir kütüphane yada milyonlarca kitap arasına sığınmak buna yeterli olabilir mi?hiç olmadı imkanı ölçüsünden gezmek yada her ikisini de yapmak insanın bilgilerini çöp olmaktan kurtarır mı?hadi bir insan her şeyi öğrendi yada bilmesi gerekenleri biliyor diyelim bunlar neye yetecektir?(bilmesi gerekenleri biliyor ne demek?bir insan bilmesi gerekenleri nereden bilebilir ki?)bir insanı ölümsüzlüğe savuran şey öğrenmek midir yoksa üretmek mi?her ikisini de yapmak yada bunlara yeterli olabilir mi?hadi her şeyi bir yana bırakalım,ölümsüzlüğü neden arar bir insan,ölümsüzlük neye yarayabilir ki?Tüm soruların cevapsız kaldığı zamanlar yada tüm sorulara birbirini çürüten cevapların olduğu zamanlar da kaçış neresi olabilir,nereye sığınabilir bir insan?şimdi, insan bir yere sığınmak zorunda değil diyebilirsiniz ama unutmayın ki her insan (ne kadar güçlü olursa olsun) çıkacak bir liman yada sığınacak bir ada bulmalıdır.sorun,sığınacağı yerin-kişinin- sığınılmayı ne kadar hakkettiğidir.peki buna kararı insanın kendisi mi vermeli?hadi kişi bu kararı kendisi verdi diyelim ya yanlış bir şeye sığınırsa!kişi galiba sadece kendisine sığınmalı ve gücü içinden almalı.bugünden çıkan ana fikir bu olmalı,bugün neden sığınacak bir şeyler aradığımı yada sonunda sadece kendime sığınmam gerektiğini henüz çözmüş değilim belki de kendime her zaman ki gibi yalnız ve çaresiz hissettiğimdendir.ama kesin olan bir şey var ki,bildiğim her şey çöp bilgidir!!
