Lay sonra lom. Hayat mamat meselesi kalmadı artık.Ne bitmez tükenmez kabullenişim varmış. Şaşmamak elde değil.Ölümle aldattı sevgililerim de terk eylemedim.anlatılmaz kederler içinde bile değilim. mutluluklar peşine de düşemem. Yüreğim prangalarla bağlanmış, kırıp gidemem.Yapabileceğimin en iyisi ile tükenmekteyim işte…Hayata dört elle sarılı bana mı dediniz acaba ! dört elim yok ki ! iki elle sarılsam neyime yetmiyor! Elsizler .. !!Şimdi biri çıkacak, hayata sarılmaktan bunu mu anladın diyerek doğruyu gösterecek.Yani deyimdeki el, el demek değil ; ben, elsiz dediğimde bildiğin el olacak !Gözlerini dört açmış bakıyorlar dünyaya, ne güzel çözüyorlar sırrı.Ben körlemesine arıyorum yaşama sevincini de ağır geliyor ararken bulduklarım, ne yapayım ?haydaaa, bir ünlem daha, yangın varın sonundakinden…Yeri de gelmemişken bir anıyı paylaşmak istiyorum.Çocuklar koşuşturuyorlar. Seslerini dinlemek bile alıp götürüyor. Nisan’ın sayılır günlerin birinde çocuklardan öğreniyorum mutlu olmayı.Üstü başı toza bulanmamış, kahkahası duyulmamış yeşil gözleri ile dalıp gitmiş Alkan. Nasıl da kederli, görmeliydiniz. Başını avuçlarına dayayarak dik tutmaya çalışıyor.Hemen iliştim oturduğu banka. ‘güzel bir gün mü acaba?’Beni görünce tebessüm eder gibi mi yaptı yoksa gerçek miydi pek karar veremedim. Soruma, tam anlayamadım diyerek baktı . ‘ ne düşündüğünü merak ettiğim için sorulan bir soru.’ diyerek açıkladım beklemeden. ‘hiç’ dedi. ‘hiç’ diyerek yineledim. Şey kem küm falan derken söyledi.‘ bu yaşıma geldim bir uçağa binemedim !! ’ dünyanın bütün ünlemlerini koymak istiyorum.Alkan on yaşında. Derdi yaşından büyük.Yazgı küçüğüm, yazgı. Kimilerinin payına, böyle acayip sorularla düşünmek verilmiştir. Alkan’ı uçağa bindirmeyi istedim ama yapmadım. Çünkü biliyorum ki yapamayana dek devam edecek.Küçüğümün ara ara başını avuçlarının arasına almasına alıştım zamanla. Ve hep yanına ilişip ‘güzel bir gün mü acaba ?’ diye sordum. Tebessüm etti mi yoksa eder gibi mi yaptı karar veremedim. !..Bir yazı yazarken giriş, gelişme, sonuç olmalıdır denir. İnsan doğar, büyür, ölür komedyasına benziyor. ‘yapma be ,gerçek mi ? ‘ diyerek makaraya sarasım vardı, saygıyla susmak kaldı. Ve saygı icraate dökülmeli. Öyle saygım var demekle olmuyor bu işler.Sonuç : kasap havasında halay çekiyorum tek başıma.Kasap, halay, tek. Çok karıştı ortalık. Dekoder de kalmadı dağıtacak.Sonuç : sıradan bir ormanda bir karga gördüm. Kusursuz bir sesi vardı. Bülbüller aralarında konuşup cinayet planı dahi yapmışlar rivayete göre.Karga gak demeliydi. En fazla guk. Farklılığı dahi bilinen farklılıktan değildi.Cezası buydu, yetmedi , üstüne cezalandırıldı.Konuştukça batmak buna deniyor olmalı.Öyle ise son ; hepsi bu,bitti.