Kenar mahalle çocukları…Hepsi kendi alemine akmakta…Halleri duman ama farkında bile değiller, çünkü dumandan göz gözü görmüyor.Boş zamanlarında güzellikle uğraşıyorlar.Ama zamanları hiç dolu değil…Gelecek asla gelmeyecek onlar için.Ya da habersizce gelip geçecek yanıbaşlarından. Onlar farkına bile varmadan.Sırayla düşücekler su dolu bir kovanın içine.İşte onların geleceği düşme sıralarından ibaret..Onların dertleri, tasaları hiç olmadı. Onlar hep sıcak, onlar hep hareketsizdi.Ne onlar kimsenin umurundaydı, ne de kimse onların…Bir ortaköy bulmuşlardı aralarında…Tüm dünyanın ciğeri onların elindeki torbadaydı. Her nefeste biraz daha kirleniyor, her nefeste biraz daha güzelleşiyordu.Onlar için acı yoktu. Onlar için acı harman yerinden ibaretti.Onlar korkmazdı da ama korkutmazdı da…Çünkü onların alemi farklıydı.Herkes akamazdı alemlerine… Ya onlar bırakmazdı içeri, ya da başkaları beceremezdi girmeyi…Çok görünmelerine karşın çok azdılar içerde, herkesin bildiğinin aksine.Onların korunmaya da hiç ihtiyacı yoktu.Hepsi çokta kralıydı alemin..Kralları yoktu yüreklerinden başka…Silahları ise bazen bir cam parçası, bazen bir sustalı…Ama onlar hep dumanaltı..Kenar mahalle çocukları….
