Tam zamanını hatılarmıyorum. Ya ilkokuldu ya ortaokul. Kanonla ilk tanıştığımda çok hoşuma gitmişti. Kulağıma çok hoş gelmişti. Meğer daha fazlası varmış. 25 30 kişinin farklı sesler çıkartmasına rağmen tek vücud olmasıydı aidiyetti belki hoşuma giden. Kanonun normal bir şarkıyı uzatması dolayısıyla eğlenceyi uzatması da cabası.Yıllar sonra aynı coşkuyu Samiyen’de “yavşak fenerbahçe” tezahüratında yaşadığımı düşündükten sonra kani geldim kanonu sevdiğime sevdiğimize. Ama maalesef her güzel şeyin sonu geldiği gibi bununda sonu gelecektir. Babalarımızdan bu yana iki kuşak yapmaya çalıştığımız kanon bizim çocuklarımızla üçleyip son bulacaktır. Zira dörtlü kanon ilk gruba dizelerini unutturur kendi de unutur.
