Hep korkutur keşkeler ve içini kaşır sürekli acabalar.

Bir gelir bir giderler, ara sıra da değil çok sık yapıyorlar artık.

Buralar gayet rahat, kaygısız ve güzel benim gibi. Ama acaba durmuyor içimde bırak git herşeyi bakmadan arkana, göreceksin bak herşey çok daha iyi olacak.

Rahat mı batıyor oluyorum sonra. İstanbul’un tedirginliği çöküyor üzerime.

Evim işim ve takıldığım bar arasında 10 dk. fazla yürümüyorum. Şirketim iyi, işim gayet şeker. Ama öpmek istiyorum işte bir kez olsun gerdanından. Öpeceğim de sanırım…