Hep kendimizle kalırız değilmi?Hayatımızın en açı deneyimidir bu. Birilerine mutluluk vermek isteriz, kendimizinde mutlu olacağını biliriz çünkü. Yada yaşadığımız şeylerin o acı duyguların teçrübesi ile birilerinde kendi düştüğümüz üzüntülere kapılıpta hayattan bizler gibi kopmalarını istemediğimizden yardım ederiz ama yardımlarımız sadece onları neşelendirmek içindir o üzüntülerini bir anlık bile olsa dağıtmak isteriz.Ama onlar bu yaptıklarımızı hep yanlış anlarlar. Sanki düşmüş oldukları boşluğu kullanacağımıza yeni bir ilişki yada yeni bir dal uzatmaya çalıştığımızı sanırlar. İnsan olduğuma ve gerçekten insan olarak yaşadığım için utanıyorum. Kendi ırkıma yardım ettiğim için utanıyorum. Artık yoruldum yaptıklarımın hep yanlış anlaşıldığı için yoruldum. Neden böle yaşıyorsunuz. Yada hep kırıyorsunuz size neşeyi verebilen insanları, benim bütün size oluşturduğum kavramları hep yıktığınız için teşekkür ederim sizlere, ama bu sizin suçunuz değil. Tanrılarınız sizi yaratırken böle olmanızı istediler.Teşekkürümün ne için olduğunu soraçak olursanız? Hep düşünmüştüm ama uygulamanın nasıl olacağından korkmuştum belkide. Ama artık korkmuyorum ve sizin bütün inançınızla sahip çıktığınız tanrılarınıza başkaldırıyorum. ” Ne için sorusunu” duyuyorum sizden. Hemen söyleyeyim inanmış olduğunuz bütün kavramları beni yıkmış olduğunuz gibi yıkacağım……!!!Hepsi bunun için çünkü öldüğümde bile huzurlu olmak istiyorum…..!!!