neye ne kadar üzülecegimi bilmiyorum,.. bir aylık bir ilişkiyse sözkonusu olan, elbette aşkından ölmüyorsundur,.. kutsal bir sevgi ile baglanmış filan degildim yani,.. sadece bu sefer başarabilecegimi düşünmüştüm,..

sadece kendim için üzülüyorum,.. üzgünüm ama, bencil olmak zorundayım,.. kurban olarak seçilen taraf benim burada,..

tekrar yalnız olmak istemiyorum,.. biriyle beraber olmanın lükslerine alışmaya başlamışken,.. yalnızlıklarım çok uzun sürüyor çünkü,.. ve ben yalnız olmaya uygun yaratılmış biri degilim,.. bunu haketmedigim gerçegini bir tarafa koysam bile,.. birilerini sevip mutlu etmeye çalışmak zorundayım, dışarı akıtamadıgım sevgi, içimde biriktiginde “ah ne kadar çok sevgi birikmiş, haydi hepsiyle kendimi seveyim” diyemeyecegim bir şekle bürünüyor,.. birine sunup onu mutlu edebilecegim şey, içimde degişip, farklı bir hale gelip bana acı veriyor,.. sevilmeye bağımlılık derecesinde düşkünüm, birileri beni sevmeli,. kendimi ancak böyle tamamlayabilirim,.. onları mutlu etmeliyim sonra,.. beni sevdiklerinde bunu nasıl fazlasıyla geri alacaklarını şaşırarak görmelerini istiyorum,.. bana verdiklerini fazlasıyla geri vermek istiyorum,..

bir sevgi bankasıyım ben,.. ah ah ah,.. ah,.. 🙁