Ve artık var olmadığını anladığındaYaptığı pek az şeyin anlamı vardıYapmadıklarına zaten hiç üzülen olmamıştıHayatının bir evresinde yaptığı aptallıklarıFark edemedi…Zaten farkında olduğu şeylerin,Pek azı ona bir anlam ifade ediyorduUyuduğu uykudan sonra uyandığı sabah,Onun değildi artıkSanıyordu ki çektiği acılarda gidecektiSahip olduğu her şeyle beraberSanıyordu ki acı çekmiştiZamanın gölge dolu sayfalarındaAcıdan bahsediyordu sayfalarcaÇektiğinden, çekeceğinden…Diyordu ki karanlık tüm dünyamDünyam zaten benim karanlığımKalp kırıklıklarından bahsediyorduÇocukça aşklarından kalan…Ve artık var olmadığını biliyorduBaşlangıcı ve sonu aynı olan yaşamındaYaşadığı aptallıkların yoktu hiçbir anlamıGitmişti yaşadığını sandığı onca acıSilinmişti unutulmaz sandığı onca anıSanki asla var olmamış gibiSilinip gitmişlerdi birdenVe artık var olmadığını anladığındaSilinip gitti kendiliğinden…
