bildirgec.org

vatanı çok sevdiğini iddia edip vatanı, devleti, milleti boğup sürekli devrimle öldürmeye çalışan tüm vatanseviciler ve onların sevicileri için gelsin.

genç subaylar hırslı!Enver daha binbaşı rütbesiyle Selánik’deki Üçüncü Ordû-yu Hümáyûn Erkán-ı Harb Riyáseti’nde (Üçüncü Emperyal Ordu Kurmay Başkanlığı) görevliyken Eniştesi, yáni Kızkardeşinin Kocası, Erkán-ı Harb Miralay (Kurmay Albay) Názım Bey’i vurdurtup öldürtdü. Bu alçakça iş için emir verdiği Jandarma Mülázimi (Teğmeni) İsmáil Canbulat adlı rezîli de sonra Dáhiliye Názırı (İçişleri Bakanı) nasbetdirdi. İkinci Meşrûtiyet’den sonra Berlin’e askerî ataşe táyin edilip orada tam bir Alman oyuncağı, bir ağzı açık Alman budalası háline geldi. 31 Mart Vak’ası denilen o iğrenç olayda görevini izinsiz terkederek dili bir karış dışarıda soluğu Istanbul’da aldı ve Yıldız Sarayı’nın yağmasına bizzat katıldı. İttihadcıların inanılmaz hamákati yüzünden çıkan Balkan Harbi sırası batı sınırı Adriya Denizi olan Türkiye neredeyse Istanbul’u kaybetme tehlikesiyle yüzyüzeyken ‘Báb-ı Álî Baskını’ denilen námussuzca eylemi planladı. Sadáret (Başbakanlık) Binásı (bugünki Viláyet Konağı) merdivenlerinde Harbiye Názırı (Savunma Bakanı) ve Pádişah yerine Başkumandan Vekîli olan Müşîr (Orgeneral) Názım Paşa kendisine şöyle haykırdı:‘Pezevenk, sen bana artık siyásetle uğraşmayacağına askerî námûsun üzerine yemîn etmedin mi?’Fakat ‘yemîn’ Enver için önem taşımazdı. Harbiye’den mezûn olurken Pádişáh’a sádık kalacağına dáir; Sancak, kılıç ve Kur’án üzerine de yemîn etmiş, sonra aynı yemîni ‘İttihad ve Terakkî Cemiyeti’ için de tekrarlamışdı. Názım Paşa’nın bu hakáreti üzerine tabancasını çekerek bu şerefli askerin üzerine ateş etdi. Aynı an bir başka kaatil, Yákub Cemil de ateş etmişdi. Gerçi Názım Paşa’nın kalbine isábet eden onun mermisi oldu ama o sádece bir tetikçiydi. Asıl kaatil Enver’dir.İşte bu cánî, binbaşı rütbesinden kendini orgeneralliğe ‘terfî’ etdirerek kanına girdiği Názım Paşa’nın yerine Genelkurmay Başkanı oldu. Tıpkı uzatmalı başçavuşlukdan kendini mareşalliğe ‘terfî’ etdiren Uganda Kasabı İdi Amin gibi.Henüz yine binbaşı rütbesinde olan babasını da generalliğe ‘terfî’ etdirdi.Hem Pádişah’dan hem Sadrázam’dan hem Bakanlar Kurulu ve Parlamento’dan gizli olarak Fransız asıllı Alman Amirali Souchon’a (Suşon) yazılı emir vererek, Türk Bandırası toka edilmiş ‘Goeben’ (sonra ‘Yavuz’ ) zırhlısıyla Karadeniz’deki Rus limanlarına taarruz eden ve Birinci Cihan Harbi’ne girip mahvolmamıza sebeb olan da Enver’dir.Esásen kindar bir adam olmayan ve nisbeten kolay affeden Atatürk Enver’den ömrü boyunca nefret etdi.Ne tuhaf! Bizzat kanına girdiği iki şahsın adı da Názım’dır. 20. Yy.’da Türk Milleti’nin başına en büyük iki beláyı açan iki şahsın adları da hemen aynı: Enver ve Evren!!!Peki, bunları neden anlatdım?Bugünki mezbeleliğin ucu nerelere kadar uzanıyor bilinsin diye anlatdım. Aslı aranırsa 1622 ‘Genc Osman Trajedisi’nden bile başlayabilirdim ama çok uzardı.Benim bu bahsetdiklerimi ‘hasmáne’ bir davranış olarak algılayan beyni şartlanmış bázı subay yurddaşlarıma iki çift lafım daha var:Ben ve benim gibi konuşanlar sizin ‘düşmanınız’ değildir! ‘Dostunuz’ da değildir! Hele ‘en iyi dostunuz’ hiç değildir! Yegáne dostunuz’uz!!! Ve dost acı söyler!!