en kıymetlim, en sevdiğim, acısından büyük keder, sevincinden heyecan duyduğum… varlığı ile hayatımda renk, yokluğunda keder hissettiğim… en sancılı günlerimde de, en mutlu sevinçli anlarımda da yanımda olan, dürüstlüğünü, mertliğini, cesaretini, sırdaşlığını, sevgisini dostluğunu, yüreğini benden esirgemeyen… vazgeçilmezim, kıymetlim, kolum kanadım, sol yanım, biriciğim, gam götürenim…bir şiir yazmak lazım sana;seni, sana benzeyenlerden ayırmak için…hayatımızda hep var olan, ama hayatımızın parçası olmaktan uzak, varlığıyla, yokluğu arasında bir gıdım fark eden, artısıyla, eksisini topladığımızda geriye kalan “alışkanlık” olanlarla, arandaki farkı koymak lazım ortaya; anlatmak için senin değerini.bir şiir yazmak lazım sana;seni, sana benzemeyenlerden ayırmak için…hayatımızda yer vermediğimiz, ama hayatımızda eksikliğini de hissetmediğimiz, varlığıyla çok şey kazanacağımızı düşünmediğimiz, önyargılı olmadığımız ama sempati de duymadıklarımızla arandaki farkı koymak lazım ortaya; anlatmak için senin değerini.sen ki; yokluğu göze alınması en zor olansın…sen ki; varlığı sanki hayatın anlamısın…sana yönelen her cümlemde bir ruh, sana uzanan elimde bir şifa umudu var gibi bunalmış ruhuma…hani ilaçtır ya bazen bir dokunuş, bir sıcak bakış, nefes almanın bile anlamsız geldiği anlarda; işte öylesin bu günlerde bana…bir şiir yazmak lazım sana;seni ne kadar özlediğimi anlatmak için.ama büyük bir risk bu “seni kaybetmekten korkan” bu yürek için… o kadar zor ki “sana ihtiyacım var” demek…ne sana benzeyenlere karşı var olan bir korku bu, ne de benzemeyenlere…o kadar sıradan ve o kadar rutin geliyor ki içinde bulunduğum ortamlar ve muhataplarım, sanki, seni çıkartsam belleğimden, geriye koca bir boşluk kalacak….bu olsa gerçek aşk dedikleri.. her şey ve herkes bir tarafa “sen” bir tarafa…oysa ki senden öncede akıyordu hayat, senden sonrada akacak. biliyorum. ama ne garip ki, sanki sensiz her şey hayal, bir tek sen gerçek….bir şiir yazmak lazım sana;sana asla ulaşamayacak olmanın acısını anlatan…her şeyin temeline seni koymuşken, her mutluluğun ve keyfin hamurunda senden bir şeyler buluyor ve arıyorken, “seninle ama sensiz”yaşamanın tatsızlığını nasıl ifade edeceğini bilememenin acizliğini anlatan…bir şiir yazmak lazım sana;varlığını, değerini, özlemimi anlatan…sana yazıldığını başkalarına asla anlatamayacağım… sorulduğunda “öylesine yazıldı” demek zorunda kalacağım… sadece ve sadece rahatlamak adına yazılmalı bu şiir…ne bir mesaj olmalı sana, ne de bir umut beklentisi … sadece ve sadece yüreğime sığmayan sevgimin naçizane ifadesi…