marşımızın adına yakışanı da budur.fakat Türk olupta marşını bilmeyen ve sahip çıkmayan okadar insan varken bu durum insanı daha da bir duygulandırıyor..
evete daha önce görmüştüm. aslında herkes herşeyi biliyor avrupada , acayip tırsıyolar. türk denilince akla neler geliyor inanamazsınız.osmanlının torunuyum demeniz bile yetiyor bazı yerlerde 😀 ahaha
ya sorma neler var………ben mezun olduktan sonra diplomamı alana kadar kısa bir süre ücretli öğretmenlik yaptım.o zaman gördüğüm manzara karşısında hayretler içerisinde kalmıştım.liseden mezun olduktan sonra 10 kasım günleri hariç istiklal marşını toplulukla birlikte söylemeyen biri olarak gelinen durum çok üzmüştü beni. lise çağındaki o çocukların kayıtsızlığı , kaçmaya kaytarmaya çalışmaları , çıkmayan sesler , sadece kıpırdayan dudaklar , söylüyormuş gibi yapmalar …sonra alırsın cdyi gidersin dil laboratuarına…dersine girdiğim bütün sınıfları bir kez götürdüm lab.a.bir işe yaradı mı bilmem.
lise zamanlarımda ben de elimden geldigince kaçardım ozamanlar öyledir. bilmiyorum belki dahabaşka türlü anlatılmaya kalkışılırsa belki işe yarar ama nasıl olabileceğini bilmiyorum. ama dediğim gibi o zamanlar öyledir. daha da küçükken mesela ilk okul zamanlarımda her milli bayram ve benzeri durumalrda Atatürkün resimlerini astıklarından ben o yaşta of yeter heryerde Atatürk resmi var diye düşündüğümü de hatırlıyorum ama işte o yaşta sana ne kadar anlatsalar da sen neresini ne kadarını anlayabileceksin ki?
anladım.benim için hiç böyle bir şey sözkonusu olmadı.belki aileden de gelen bir şeydir.hep sevinçle istekle bulundum törenlerde.mesela yolda giderken siren sesi duymak , araçların kornalarıyla eşlik etmesi , yürüyenlerin durması…yada coşkuyla istiklal marşı söylemek.saygı duruşunda yere değilde gökyüzüne bakmak…artık yok böyle şeyler.üniversiteye ilk başladığımda ilk girdiğim derste hoca bir tartışma konusu açmıştı.soru – sizce sınıflardaki atatürk resimleri yada resmi kurumların önündeki büstler gerekli midir? diyeo zaman da aşırı tepki vermiştim.ben pek normal karşılayamıyorum.önemli olan o yaştaki çocuğun anlayabilceği gibi anlatabilmektir zaten.vatan sevgisini aşılayabilmektir bence..
pilli pati, çok duygulandım, teşekkürler paylaştığın için. ilk defa duydum ve izledim ben bu videoyu.törenler ve istiklal marşı maalesef öğrencilerin %90’ına birşey ifade etmiyor ve hatta işkence sayıyorlar orada dikilip şiirler dinlemeyi. Pazartesi sabahları ve Cuma akşamları yapılan okul töreninde öğretmenlerin üstlendiği en önemli görev milli marş sırasında saygısızlık yapmasın, kikirdemesin, sağa sola bakıp dikkat dağıtmasın diye mimli öğrencileri göz hapsinde tutmak…6 yıl okullarda öğretmenlik yaptım ve gördüğüm sahne budur.be goodie de haklı aslında, çoğu çocuk farkında değil, anlamıyor ne için orada olduğunu.ancak sweetpea’ye katılıyorum: anlatılmalı…konu ne olursa olsun, her yaşa göre uygun bir anlatma şekli vardır. belki de biz yetersiziz.benim öğrenciliğimde okulumuzda öyle güzel Cumhuriyet bayramı törenleri olurdu ki, gık çıkarmadan izlerdik. hatta ağlaya ağlaya izlerdik. sadece şiir okunan bir törenin üstüne 12 yaşında bir velet ne hissedecek de marşa konsantre olacak? dramalarla, görsel materyallerle zenginleştirilen etkili bir sunumun sonunda ise inanın tüm öğrenciler katılıyorlar marş okumaya.geçen yıl çalıştığım lisedeki törenlerde de aynı sıkıntı vardı. sonra bir tarih hocası geldi, kulakları çınlasın, ömrü uzun olsun, kadın resmen devrim yaptı! öyle törenler hazırladı ki milli bayramlarda, hepimiz, öğrenciler de dahil gururla, ağlayarak, bayraklar sallayarak izledik. bitmesin istedik.çocuklar değil tek kabahatli, onlar model arıyorlar. modeller kafayı yenilemeli önce.
Web sitemizde size en iyi deneyimi sunabilmemiz için çerezleri kullanıyoruz. Bu siteyi kullanmaya devam ederseniz, bunu kabul ettiğinizi varsayarız.Tamam
yorumlar
İşte budur. ülkemiz de kendi marşını bilmeyen o kadar insan var ki … ayağa kalkış anı süperdi. Duygularım kabardı.
marşımızın adına yakışanı da budur.fakat Türk olupta marşını bilmeyen ve sahip çıkmayan okadar insan varken bu durum insanı daha da bir duygulandırıyor..
evete daha önce görmüştüm. aslında herkes herşeyi biliyor avrupada , acayip tırsıyolar. türk denilince akla neler geliyor inanamazsınız.osmanlının torunuyum demeniz bile yetiyor bazı yerlerde 😀 ahaha
neler var…
ya sorma neler var………ben mezun olduktan sonra diplomamı alana kadar kısa bir süre ücretli öğretmenlik yaptım.o zaman gördüğüm manzara karşısında hayretler içerisinde kalmıştım.liseden mezun olduktan sonra 10 kasım günleri hariç istiklal marşını toplulukla birlikte söylemeyen biri olarak gelinen durum çok üzmüştü beni. lise çağındaki o çocukların kayıtsızlığı , kaçmaya kaytarmaya çalışmaları , çıkmayan sesler , sadece kıpırdayan dudaklar , söylüyormuş gibi yapmalar …sonra alırsın cdyi gidersin dil laboratuarına…dersine girdiğim bütün sınıfları bir kez götürdüm lab.a.bir işe yaradı mı bilmem.
lise zamanlarımda ben de elimden geldigince kaçardım ozamanlar öyledir. bilmiyorum belki dahabaşka türlü anlatılmaya kalkışılırsa belki işe yarar ama nasıl olabileceğini bilmiyorum. ama dediğim gibi o zamanlar öyledir. daha da küçükken mesela ilk okul zamanlarımda her milli bayram ve benzeri durumalrda Atatürkün resimlerini astıklarından ben o yaşta of yeter heryerde Atatürk resmi var diye düşündüğümü de hatırlıyorum ama işte o yaşta sana ne kadar anlatsalar da sen neresini ne kadarını anlayabileceksin ki?
anladım.benim için hiç böyle bir şey sözkonusu olmadı.belki aileden de gelen bir şeydir.hep sevinçle istekle bulundum törenlerde.mesela yolda giderken siren sesi duymak , araçların kornalarıyla eşlik etmesi , yürüyenlerin durması…yada coşkuyla istiklal marşı söylemek.saygı duruşunda yere değilde gökyüzüne bakmak…artık yok böyle şeyler.üniversiteye ilk başladığımda ilk girdiğim derste hoca bir tartışma konusu açmıştı.soru – sizce sınıflardaki atatürk resimleri yada resmi kurumların önündeki büstler gerekli midir? diyeo zaman da aşırı tepki vermiştim.ben pek normal karşılayamıyorum.önemli olan o yaştaki çocuğun anlayabilceği gibi anlatabilmektir zaten.vatan sevgisini aşılayabilmektir bence..
pilli pati, çok duygulandım, teşekkürler paylaştığın için. ilk defa duydum ve izledim ben bu videoyu.törenler ve istiklal marşı maalesef öğrencilerin %90’ına birşey ifade etmiyor ve hatta işkence sayıyorlar orada dikilip şiirler dinlemeyi. Pazartesi sabahları ve Cuma akşamları yapılan okul töreninde öğretmenlerin üstlendiği en önemli görev milli marş sırasında saygısızlık yapmasın, kikirdemesin, sağa sola bakıp dikkat dağıtmasın diye mimli öğrencileri göz hapsinde tutmak…6 yıl okullarda öğretmenlik yaptım ve gördüğüm sahne budur.be goodie de haklı aslında, çoğu çocuk farkında değil, anlamıyor ne için orada olduğunu.ancak sweetpea’ye katılıyorum: anlatılmalı…konu ne olursa olsun, her yaşa göre uygun bir anlatma şekli vardır. belki de biz yetersiziz.benim öğrenciliğimde okulumuzda öyle güzel Cumhuriyet bayramı törenleri olurdu ki, gık çıkarmadan izlerdik. hatta ağlaya ağlaya izlerdik. sadece şiir okunan bir törenin üstüne 12 yaşında bir velet ne hissedecek de marşa konsantre olacak? dramalarla, görsel materyallerle zenginleştirilen etkili bir sunumun sonunda ise inanın tüm öğrenciler katılıyorlar marş okumaya.geçen yıl çalıştığım lisedeki törenlerde de aynı sıkıntı vardı. sonra bir tarih hocası geldi, kulakları çınlasın, ömrü uzun olsun, kadın resmen devrim yaptı! öyle törenler hazırladı ki milli bayramlarda, hepimiz, öğrenciler de dahil gururla, ağlayarak, bayraklar sallayarak izledik. bitmesin istedik.çocuklar değil tek kabahatli, onlar model arıyorlar. modeller kafayı yenilemeli önce.