Başka başka gülüşlere tanık oldu yüreğim ve soytarı gülüşlerin düştü aklıma.O gülüşünü görebilmek için” soytarın” olan ben, şimdi ismi bilinmez hayatlarda bastırıyorum günden güne içimde çoğalan seni.İçimi kemiren yalnızlık dayanılmaz olduğunda hep bir başkasıyla örtüyorum sensizliği.Kimler ortak oldu hayatıma bir bilsen..Kaç gece adını sayıklarken, uyandım adını bile bilmediklerimle..Yıldızların bir bir kendini astığı,hüküm giymiş gecelerde ayrılığın prangalarını kırıp sana gelmek istedim.Sensizliğin acımasız duvarlarıyla kaplı bütün anları dondurup sana gelmek..İçimde öksüz bıraktığın çocuğun feryatları yitik bir sevdanın yasını tuttu hep.Kelimeleri sapladığından beri taa derinlere dili yoktu kalbimin…Oysa;Her kalp ayrı bir dünyaVe bir parça kristal aynı zamandaBir de bilmeyerek değil ama bilerek kırılmışsaArtık acı da duymaz başlar yok olmaya…
yorumlar
o, kimse değil… herkes biraz, o…
arseli, eline sağlık! evet çok haklısın bilerek kırılan kalpler konusunda geri dönüş olmaz, hikayelerin bir finali bile olamaz
arseli tam bir duygu fırtınası bu. Çok güzel anlatmışsın eline sağlık. Bu yazıda da kendimi gördüm, içimde hissettim. Çok sade bir dille anlatılabilir anca bu kadar duygu karmaşası…b
Yüreğinize sağlık…
Teşekkür ediyorum arkadaşlar ,yanımda olduğunuzu bilmek gerçekten çok güzel.