Cahit Sıtkı Tarancı’yı hepimiz ‘Yaş Otuzbeş’ şiirinden tanırız. Geçen gün bir dergide aşağıdaki kısacık şiiri okudum ve ağladım. Bu kadar kısa bir anlatımla beni ağlatan şiiri sizlerle paylaşmak istedim, hepsi bu…
Bu akşam ilk olarak ağladım,Bekar odamın penceresindeHangi ev, bark? Hangi çoluk, çocuk?Ne geçti elime bu hayatınMeyhanesinde, kerhanesindeYattığım her gece böyle soğukSaadet bu ömrün neresinde?
yorumlar
Şurasında ve şurasında.
ama bir sevgilisi olsaydi boyle yazabilecegi saadeti bulurdu belki ölüm sairi..
İnsan sürekli saadet hissedemez. Saadet (mutluluk) anlardan oluşur.
sıtkı tarancının benimsin veya sen de benimsin isimli bir şiiri var ya şimdi uğraşmicam link mink için ama turgut berkesin karakutu albümünde o sözlerle yapılmış bir şarkı var ki arayın bulun fena ..not: bakın o şiiri okuyup şarkıyı dinlemeden yorum yazmayın tamam mı sinirlendirmeyin beni sıtkı tarancıdan, turgut berkesden herkesden mahrum ederim sizi vıykvıvıkvık