Parçaları yerlerine koyamıyorum,
her biri dağınık ve ellerimden düşüyorlar…
Kurgularımın kafesliğindeyim,
sözcüklerim çürümeye başladı…
Biri yaşamıma son vermeli.
Süzülen her damLa kanımda boğuLmanın şiddetini tadıyorum,
Yüzümde kaLemimle çizdiğim sahte mimikLerim barınıyor,
Sen hep varolamadıklarını isterdin,
Bana ise sadece gözlerinde yaşamak kalırdı.
GözLerimi boyayamıyorum,
Tıpkı senin gözLerini boyamayı beceremediğin gibi…
Tenimde akışkanlığına boşalan,
sıcak göz yaşlarıma ellerimle dokunsuyorum…
Biri yaşamıma son vermeli.
Gömülesim gibi toprağa uzanmak ve içimler kadar sulanmak ansanlığımda…
Sen; hep kayboluşluğuna oynardın,
Ben; kendiselliğime gömülür her hangi bir yerde olmayı dilerdim…
ve bana yaşanacak bir ben kaldım…
yorumlar
acı.
Biri yaşamıma son vermeli
soğuk urganlar geçirmeli boynuma,tütsüyle kutsamalı ve öldürmeli beni
Biri yaşamıma son vermeli
kalbimi gülerek deşmeli
sırıtmalı ölüm bana
soğuk duş almışcasına
biri yaşamıma son vermeli
soğuk bulvarlardan kaçmamalıyım
tutmalı ölüm beni ve tutsak etmeli kendine
yaşamıma son ver sevgilim
yaşamıma son ver.
kimse yaşamına son vermesin beh.Ser-hus bırak artık bu duygusallığı hade ama’)
free your mind gibi bişi derler ya yalan o.
akıl mekana bağlı. bütün kalıplardan kurtul mekandan kurtulamazsın. anca değiştirebilirsin. o da bi süreliğine bağımlılıkların varsa.
onun için size iyi bir tatil öneriyorum. isterseniz tatilden hiç dönmeyin ve sahteliklerle kaybolmacalar geride kalsın.